________________
એ ઉપગાર માનતા હતા કે “આ રાજકન્યા મોટા મેટા વિદ્યાધરને મૂકીને પાદચારી એવા મને સ્વયંવરમાં કરી છે.
રાજાની સાથે વિષયસુખને અનુભવતી એવી મદનાવળીને અન્યદા મુનિને દુર્ગછા કરવાથી પૂર્વે જે કર્મ ઉપાર્જન કર્યું હતું તે ઉદયમાં આવ્યું તેથી તેણીને દેહમાંથી એ દુસહ દુર્ગધ છુટવા લાગે કે જેથી સર્વ નગરજને શું શું કરતા છતા ત્યાંથી નાસી જવા લાગ્યા. આ જોઈને રાજા સિંહધ્વજના હૃદયમાં અત્યંત દુખ ઉત્પન્ન થયું. તેણે પ્રવિણ વદને તેને બતાવી, પરંતુ તેઓએ પણ તેને દૂરથી જ તજી દીધી. આ પ્રમાણે થવાથી રાજાએ શેર અટવીમાં એક મોટે મહેલ બંધાવીને તેમાં તેને રાખી. ત્યાં રાજસુભટે દૂર રહીને તેની સંભાળ શખવા લાગ્યા. આવા દુસહ દુર્ગધથી દુઃખિત થયેલી રાણી ત્યાં રહી છતી ચિંતવવા લાગી કે “દુષ્ટ દેવે મારા શરીરને આવું કરી નાખ્યું તેથી મારા જીવિતને ધિક્કાર છે ! મેં પૂર્વભવે અતિ દારૂણ પાપકર્મ કરેલું હશે, કે જેથી મારા દેહની આવી સ્થિતિ થઈ, તે હવે તે માટે તે સમ્યફ પ્રકારે સહન કરવું, વિશેષ વિલાપ કરવાથી શું થવાનું છે !” આ પ્રમાણે ચિરકાળ ચિંતવી તેણએ પિતાના હૃદયને ધીરજ આપી. એકદા અત્યંત દુઃખથી જેનું શરીર ભરપૂર છે એવી તે રાણી પોતાના મહેલમાં પલંગ ઉપર એકતી બેઠી છે તેવામાં તેના મહેલના ગેખ ઉપર એક શુક પક્ષીનું જોડું બેઠેલું તે જોવામાં આવ્યું. રાણીને સાંભળતાં શુક પક્ષીને તેની પ્રિયા સુડીએ કહ્યું કે હે સ્વામી !
