________________
૧૨૦
મુનિને કહ્યું કે “ત્યારે હવે તું તારા ઈષ્ટ દેવને સંભારી લે. એમ કહીને તેઓએ મુનિના કંઠમાં પાશ નાંખે અને વૃક્ષની શાખા સાથે બાંધે, એટલે તરતજ પાસ તુટી ગયે. એવી રીતે ત્રણવાર નિશ્ચય ચિત્તવાળા તે મુનિને શૂળી દંડ ઉપર ચડાવ્યા. તે સમયે મુનિનું નિશ્ચળ ચિત્ત જોઈને તુષ્ટમાન થયેલ શાસનદેવતાએ તે શુળીની ઉપર ઉત્તર સુવર્ણ તથા મણિજડિત આસન કરી દીધું. પિલા દુષ્ટ જેમ જેમ શૂળી ઉપર રહેલા મુનિને ઉપદ્રવ કરવા લાગ્યા, તેમ તેમ તે મહાત્મા મુનિ પધ્યાન ઉપર આરૂઢ ગાવા લાગ્યા. અનુક્રમે શુકલધ્યાનમાં રહેલા તે ધીર મુનિવરના ચાર ઘાતી કર્મને ક્ષય થવાથી તેમને કેવળજ્ઞાન ઉત્પન્ન થયું. તે સમયે દેવતાઓએ તે મુનિવરના કેવળ જ્ઞાનનો મહિમા કર્યો, અને સુગંધી જશે મિશ્રિત પુષ્પસમૂડની તેમના મસ્તક પર વૃષ્ટિ કરી.
પેલા રાજપુરૂએ રાજાની આગળ જઈને જેવું પોતે જોયું હતું તેવું તે મુનિનું સર્વ ચરિત્ર નિવેદન કર્યું. તે સાંભળી હૃદયમાં મેટું આશ્ચર્ય પામી રાજાએ પોતાના પુરૂને કહ્યું કે-“એવા ચોર મુનિને કેવળજ્ઞાન શી રીતે થયું? માટે જરૂર તેને ચાર ઠરાવી શિક્ષા કરી તે ભૂલ કરી છે. માટે હું જઈને તેમને ખાવું.” આ પ્રમાણે રાજા પિતાના નગરના નરનારી જનોથી પરિવૃત્ત થઈ તે મુનિ પાસે ગયા અને ભકિતથી નમીને ખમાવવા લાગ્યા પછી બે કે, “હે ભગવન્! મેં પાપીએ મેહમૂઢ થઈને જે
