________________
૧૧૯
પેલા મુનિ કાઉસગે દયાને રહ્યા છે તે ઉદ્યાનમાં આવ્યા. હવે પેલે પક્ષી ચાંચમાં રત્નાવલી લઈને કઈ વૃક્ષનો (થડ) ખીલે ઉભો છે એવી શંકાથી મુનિના માથા પર આવીને બેઠે. ત્યાં તે મુનિને જોતાંજ જન્માંતરમાં બાંધેલા વૈરથી ભયભીત થઈને રત્નાવલી ત્યાંજ મુકીને તત્કાળ ઉડી ગયા. તે રત્નાવલી મુનિના ચરણકમળની વચ્ચે પડ્યા; અને તે તરતમાંજ ત્યાં આવેલા રાજપુરૂષના જોવામાં આવ્યો. એટલે તેઓ બોલ્યા કે-જુઓ, મુનિના વેષને ધરનાર આ રત્નાવીને ચેર છે. પછી તરત જ તેઓએ તે વાત રાજાને જણાવી; એટલે રાજાએ વિચાર્યા વગર કોંધ કરીને પિતાને પુરૂષોને કહ્યું કે એ દુષ્ટને વૃક્ષની શાખા સાથે ગળે ફાંસે બાંધીને મારી નાખે.”
રાજપુર રાજાને તેવો આદેશ પામીને સાધુ પાસે આવ્યા અને ધ્યાનમાં લીન થયેલા મુનિને કહ્યું કે-“હે દુષ્ટા રસ્ત્રાવળીના ચેર તરીકે તું આજે અમને મળી ગયે છે. પણ તે જેમ રાજાની રાણુને રત્નાવલી ચેર્યો તેમ આ નગરમાં આવીને બીજું પણ જે જે ચેર્યું હોય તે કહી દે. રાજાએ તે રષ્ટમાન થઈને આજે તને દુષ્ટને મારી નાખવાને આદેશ આપે છે, તે પણ તું પ્રગટપણે બધું કહી દે તે તારા જીવવાને કાંઈ ઉપાય છે, તે સિવાય અન્યથા તારૂં જીવિત રહેવાનું નથી.”
આ પ્રમાણે કહેવા છતાં પણ સત્ય પ્રતિજ્ઞાવાળા મુનિ ધ્યાનથી ચલિત થયા નહીં, એટલે તેઓએ ફરીને તે
