________________
૯૭
ચંદ્રલેખા સાથે વિષયસુખને અનુભવ કરતાં તે સુમગ્ન લસારને દિવસની જેમ વર્ષો વીતી જવા લાગ્યા. તે જે જે મનમાં ચિંતવતા હતા તે તે પૂ`ભવે કરેલી ભગવતની ફળપૂજાના પ્રભાવથી તેમને પ્રાપ્ત થતું હતું.
એક વખતે ઇંદ્રે દેવતાની સભા વચ્ચે કહ્યું કે ‘પૃથ્વીમાં ફલસાર કુમારને મનચ ંતિત વસ્તુ સુલભ રીતે પ્રાપ્ત થાય છે.' આ વાત ઉપર શ્રદ્ધા ન આવવાથી કાઇ એક દેવતા સનું રૂપ લઈ ત્યાં આવ્યા અને તેણે લસારકુમારની સ્ત્રીને શ કર્યો. તે જોઇ સવ રાજલેાક આકુળવ્યાકુળ થઇ ગયા, અને સત્તુ વિષ ઉતારવા માટે અનેક મંત્રકુશળ ગારૂડીએને મેલાવવામાં આવ્યા. બહુ પ્રકારના વૈદ્યોએ અને ગારૂડીઓએ મંત્ર તંત્રના અનેક પ્રયોગો કર્યાં, પણ તેની કાંઈ અસર ન થતાં તે નિર્જીવની જેમ નિશ્ચેષ્ટ થઇ પડી રહી. તેવામાં પેલે દેવ ઉત્તમ વૈદ્ય બનીને ત્યાં આવ્યા. તેણે કહ્યું કે ‘હે કુમાર ! જે દેવવ્રુક્ષની મંજરી હાય તે! હું તારી સ્ત્રીને જીવાડું.' પેાતાની સ્ત્રીને પ્રાસ થયેલા ભારે દુ:ખથી જેનું મન દુઃખિત છે એવા કુમાર દેવવૃક્ષની મ ંજરી શી રીતે મળે એવા વિચાર કરે છે તેવામાં પેલા દુતદેવે તેના હાથમાં દેવવૃક્ષની મંજરી મૂકી; એટલે તત્કાલ પેલેા દેવ વૈદ્યનુ રૂપ મૂકીને ગજેંદ્ર રૂપે થયે. ત્યાં તેણે કુમારને સિંહ રૂપે જોયા; એટલે તે ગજેંદ્રનુ રૂપ મૂકીને સિંહરૂપે થયા, ત્યાં કુમારને તેણે શરભ રૂપે જોયા; એટલે પેાતાની માયાને સહરી લઈને
