________________
૧૧૪.
એમ લાગે છે, તેથી જો તું કાંઈ જાણુ શકતો હોય તે હું શું ચિંતવું છું તે કહે અને જે તે કાંઈ ન જાણતો હોય તે અરે દુષ્ટ! જ્ઞાનરહિત છે, ત્યારે અસહ્ય એવા મારા દંડને પ્રહાર મસ્તક પર સહન કર.”
આ પ્રમાણેના તેના વચને સાંભળીને “આ પુરૂષ પ્રતિબંધ પામે તેમ છે એવું સમ્ય રીતે અવધિજ્ઞાનવડે જાણીને તે મુનિ મધુર વચનથી તે પુરૂષ પ્રત્યે બોલ્યા કેહિ સુરપ્રિય! તું એમ વિચારે છે કે જે મારામાં જ્ઞાન હેય તે તને તારૂં ને તારા પિતાનું પૂર્વ ભવનું ચરિત્ર અને આ ભવનું ચરિત્ર કહું.” તે સાંભળી સુરપ્રિય હૃદયમાં વિસ્મય પામી ગયા અને તે મુનિને પ્રણામ કરીને બોલ્યો કે-ભગવદ્ ! તમે મારૂં ચિંતિત બરાબર જાણ્યું છે, માટે હવે તે જણાવે.” | મુનિ બેલ્યા--પૂર્વે વિધ્યાટવીને વિષે તું મદ ભરેલા ગંડસ્થળવાળે હસ્તિ હતા. તે વનમાં હસ્તિઓ કુળને નાશ કરનાર એક સિંહ વસતે હતો. તે સિંહે એકવાર તે હાથીને ભમતે જોયે, તેથી તત્કાળ તે સિંહ કોપથી ઉછળીને ગગનમાંથી જેમ વિજળીને પુંજ પડે તેમ તે હસ્તીના દેહ પર પડયો. પછી તે ગજેને મારીને તે સિંહ અરણ્યમાં આગળ ચાલે. તેવામાં કે ધાનળથી પ્રદીપ્ત ચિત્તવાળા અષ્ટાપદે તેને જે, એટલે તે સિંહે જેમ ગજેદ્રને માર્યો હતો તેમ સરભે તે સિંહને પણ મારી નાખ્યા.
જે પ્રાણુ જેવું કામ કરે છે તેવું આ જન્મમાં જ
