________________
-
-
૧૦૪
તેવામાં રાજાએ એક સ્ત્રી દીઠી કે જેનું શરીર ધૂલિથી ધૂસરું થયેલું હતું, મળથી મલિન હતું, સેંકડો બાળક તેની ફરતા ફરી વળેલાં હતાં અને તેના મસ્તક ઉપર ઘડાના આકારનો એક માંસપિંડ નીકળેલ હતું. એ પ્રમાણે પીડા પામતી તે સ્ત્રી ગુરૂમહારાજના ચરણ સમીપે આવી. તેને જોઈને રાજાએ ગુરૂને પુછવું કે- હે ભગવન્! આવા દુઃખી શરીરવાળી આ સ્ત્રી કેશુ છે કે જે પ્રત્યક્ષ રાક્ષસી હોય તેવી ભયજનક દેખાય છે?’ મુનિ બેલ્યા-”હે રાજન તારા નગરમાં રહેનારા વેણુદત્ત નામના દરીદ્રી ગૃહસ્થની આ પુત્રી છે. આ પુત્રીને જન્મ થતાં જ તેના માતાપિતા કાળધર્મને પામ્યા છે અને ઘણી દુઃખી સ્થિતિ છતાં દૈવગે તે જીવવા પામી છે. મુનિમહારાજનાં આવાં વચન સાંભળી રાજાએ મસ્તક ધુણાવીને ચિતવ્યું કે-અચ્છે ! આ સંસારમાં કર્મના પરિણામ મહાવિષમ છે !
પછી તે દુખી સ્ત્રીએ પણ રૂક્ત કરતાં કરતાં ગદ્દે ગ૬ સ્વરે કહ્યું કે “હે ભગવન્! મેં પૂર્વભવમાં જે પાપ કર્મ બાંધ્યું હોય તે કહે.” મુનીશ્વર બેલ્યા-“ભદ્ર ! સાંભળ. પૂર્વ ભવમાં તે ભગવંત તરફ દર્શાવેલ શ્રેષથી અશુભ કર્મ બાંધેલું છે. તે પૂર્વે બ્રહ્મપુરમાં સમા નામે બ્રાહ્મણી હતી. તે ભવમાં સોમશ્રી નામની તારી પુત્રવધૂએ જિનેશ્વર ભગવંતની પાસે જળપૂર્ણ કળશ ચડાવ્યું હતું. તેથી તે કેપ કરી પુત્રવધુને કહ્યું હતું કે તે જિનેશ્વર ભગવંત પાસે જળકળશ શા માટે ચડાવ્યું?
