________________
૨૪
હાથમાં રાખીને એવી પ્રતિજ્ઞા કરી કે ‘આ પધાણામાં રહેલા ધૂપ જ્યાં સુધી દહન થઈ રહે નહીં ત્યાં સુધી પ્રાણાંત ઉપસર્ગ થાય તે પણ મારે આ સ્થાનેથી ખસવું નહી’
તે સમયે ધૂપના સુગંધથી લુબ્ધ થયેલી કેાઇ ક્ષણીએ આકાશમાગે ત્યાં આવતાં પેાતાના સ્વામી યક્ષને કહ્યું કે હે સ્વામી ! જુએ, આ યુવાન પુરૂષ શ્રી જિનેશ્વ ભગવંતની આગળ ઉત્તમ ધૂપ બાળે છે. માટે તે યુવાન આવા અતિ સુગ’ધી ગ્રૂપને પ્રભુની આગળ દહન કરીને પેાતાને સ્થાને જાય ત્યાં સુધી ક્ષણવાર આપણા વિમાનને અહી ચૈાભવે.' સ્ત્રીજાતિના હઠને સમજનારા યક્ષને પેાતાનુ વિમાન ત્યાં થેાભાવવુ પડયુ. પછી ચક્ષણીના દુરાગ્રહ જોઇને તેણે ધાયું... કે ‘હુ` કાંઇક ઉપદ્રવ કરીને આ પુરૂષને પેાતાના સ્થાનકથી ચળાયમાન કરૂ કે જેથી મારી સ્ત્રી અહીંથી ગમન કરવા હા પાડે' આ પ્રમાણે વિચારીને તે યક્ષ ભય'કર સર્પનું રૂપ ધારણ કરીને વિનય ધર પાસે આન્યા. યક્ષે રચેલા સપના રૂપને જોઈને બીન્ત સવ લેાકે ત્યાંથી નાસી ગયા, એકલે વિનય પર ત્યાં સ્થિત રહ્યો. તે જોઇને યક્ષે દિલમાં રાષ લાવી ચિ ંતવ્યુ' કે ‘મારા ભયકર રૂપથી મૃત્યુની શંકા પામીને બીજા સર્વે તા નાસી ગયા, પણ માત્ર એકલે વિનય ધર પર્યંતની જેમ પેાતાના સ્થાનથી ચળાયમાન થયા નહીં; તેથી હવે હું એવુ કરૂ કે જેથી તે પેાતાનુ જીવિત પણ છોડી હૈં, અર્થાત્ મરણ પામે.’ આવું વિચારી તે યક્ષ સર્પને રૂપે વિનય ધરના
