________________
૨૩
અત્યંત દુભાવા લાગ્યા, કારણ કે પરગૃહવાસી કયા પુરૂષ તેવી સ્થિતિમાં રહેતાં દુ:ખાય નહી ?
એકઢાં તે વિનય ધર રમતા રમતા કઈ જિનગૃહ પાસે આવી ચડયો. ત્યાં કાઇ મુનિનાં મુખથી જિનેશ્વરની ધૂપપૂજા કરવા સબંધી ઉપદેશ તેણે આ પ્રમાણે સાંભળ્યે કે-‘કસ્તુરી, ચંદન, અગરૂ અને કપૂર વિગેરે સુગંધી ધૂપ અને પુષ્પાથી જે શ્રી જિનચ ંદ્રની પૂજા કરે છે તે દેવતાએના ઈંદ્રોથી પૂજાય છે.' આવાં મુનિનાં વચને સાંભળીને વિનય ધરે ચિ ંતવ્યું કે ‘જેએ નિત્ય શ્રી જિનેશ્વર ભગવત્તની ઉત્તમ ધૂપપૂજા કરે છે. તેઓને ધન્ય છે. હું તે એક દિવસ પણ તેવી જિનપૂજા કરવાને સમથ થતા નથી, તેથી મારા જેવા ધર્મથી હીનના જન્મને ધિક્કાર છે.'
આ પ્રમાણે ચિતવતા બાળક પેાતાને ઘેર આવ્યેા. તે અવસરે કાઈ ગાંધીએ આવીને સા વાહને સુગંધી ધૂપ અણુ કર્યો. સાઈવાડે તે ધૂપના જુદા જુદા પડીકાં અધાવીને સ સેવાને વહેંચી દીધા, તેમાંથી એક પડીકુ વિનય ધરને પણ મળવાથી તે હૃયમાં બહુ સંતુષ્ટ થયેા. ખીજા પરિજનાએ તે ધૂપ ચંડકાદિ દેવતાઓની પાસે દહન કર્યું અને વિનયધર તે તે ધૂપ લઈને સંધ્યાકાળે જિનભવનમાં ગયા. ત્યાં જઇ હાથ પગ ધેાઇ વસ્ર વડે નાસિકા બાંધીને તેણે એ ઉત્તમ ગ્રૂપ પ્રભુની આગળ દહન કર્યું. એ ઉત્તમ ધૂપની સુગધ પૃથ્વી અને આકાશમાં સત્ર મસરી ગઇ. પછી એ ધીર પુરૂષ ધૂપના કડુચ્છ (પધાણું)
