________________
તેણે માલતીના પુષ્પની સુંદર માળાવડે પિતાની શેકે પૂજિત એવું એક જિનબિંબ દીઠું. તે જોઈ અત્યંત મત્સરથી અને અનાદિ મિથ્યાત્વવડે મેહ પામેલા મનથી કે પાયમાન થયેલી લીલાવતીએ પિતાની દાસીને કહ્યું કે આ માળાને લઈને તું બહાર વાડીમાં ફેંકી દે, કેમકે તેને જોતાં મારાં નેત્ર દગ્ધ થાય છે. લીલાવતીને હુકમ થવાથી દાસી જેવી તે જિનબિંબ પાસે ગઈ, તેવી તેણે તે માળા સર્પરૂપે દીઠી, એટલે દાસી તે માળા લઈ શકી નહી માળા લેવાને માટે લીલાવતીએ વારંવાર કહ્યા છતા દાસીએ જ્યારે માળા લીધી નહીં, ત્યારે લીલાવતી પિતે માળા હાથમાં લઈને ફેકી દેવા બહાર નીકળી, પણ દેવતાના પ્રભાવથી તે માળા તેના હાથમાંથી છુટી જ પડી નહીં; સરૂપે તેને હાથે જ વળગી રહી એટલે તે ઊંચે શબદ વિલાપ કરવા લાગી. તેને અવાજ સાંભળીને નગરક ત્યાં આવી પહોંચ્યા. નગરજનોએ તે હકીક્ત જાણીને તેની નિંદા કરવા લાગ્યા તે સાંભળીને તે વિલખી થઈ છતી ઉભી રહી, તેવામાં બીલકુલ મત્સરથી રહિત અને સમકિતમાં નિશ્ચળ બુદ્ધિવાળી જિનમતી નામે ઉત્તમ શ્રાવિકા જે તેની શેક હતી. તે ત્યાં આવી. લીલાવતીને રાતી જોઈને કરૂણુવડે નવકારમંત્રનું સ્મરણ કરી જિનઅતીએ તે માળા તેણીના હાથમાંથી લઈ લીધી. જિનમતીના હાથમાં રહેલી તે માળા શ્રી જૈન ધર્મના પ્રભાવથી અધિક સુગંધવાળી થઈ ગઈ. તત્કાળ નગરના લેકેએ તેને ઘણું
