________________
૨૬
પૂર્ણાંક પ્રણામ કરીને આત્માને કૃતાર્થી માનતે વિનય ધર પેાતાને ઘેર આવ્યેા.
હવે તે નગરના રત્નરથ નામે રાજા હતા; તેને કનકપ્રભા નામે રાણી હતી; તેમને ભાનુમતી નામે એક કન્યા હતી. તે કન્યા ઘણા પુત્રાની ઉપર થયેલી હાવાથી શાને અત્યંત વહાલી છે. દૈવયેાગે કોઈ ઉગ્ર સપે તે કન્યાને ડૅશ કર્યો એટલે ટાડા, દાડા, રાજપુત્રીને સસ્પે કરડી’” એવા કાલાહલ શબ્દ બધા રાજભુવનમાં વ્યાપી રહ્યો. તે સાંભળી ‘અરે! શું થયું? એમ ખેલતા અને નેત્રજળથી કપેાળભાગને ન્હેવરાવતા રાજા પરિજનની સાથે કન્યાના ભવનમાં દોડી આવ્યેા. ત્યાં કન્યાને સુકા કાષ્ટાની જેમ નિશ્ચેષ્ટ સ્થિતિમાં પડેલી જોઈ રાજાની આંખ મીચાઇ ગઈ અને તે પૃથ્વી ઉપર પડી ગયા. ક્ષત ઉપર ખાર પડવા જેવુ આ રાજા સંબંધી દુઃખ જાણી અંતઃપુર સહિત લેાકેા ઉંચે સ્વરે આ કરવા લાગ્યા. પછી રાજાના અંગ ઉપર ચંદનજળનું સિ ંચન કરવાથી તે સચેત થયા એટલે તેણે સર્પના વિષને નાશ કરવા માટે અનેક વૈદ્યોને ખેાલાવ્યા; પરતુ તેએએ પણ પેાતાના ઉપાય કામ ન લાગવાથી હાથ ખ ંખેર્યા, એટલે રાજા નિશ્ચેષ્ટ થયેલી કન્યાને મૃત્યુ પામેલી જાણીને વાજિંત્રોના નાદ સાથે સ્મશાનમાં લઈ ગયા. ત્યાં ચંદનના કાર્ડની ચિંતા રચીને તેની ઉપર રાજકન્યાને સુવાડી, અને અગ્નિ પણ મૂકવા માટે પાસે લાવ્યા, તેવામાં પેલા વિનય પર ફાઇ ગામ
