________________
ઉદ્યાનમાં લઈને ચાલી. તે સમયે કંચનપુરના સ્વામી શૂર નામના વિદ્યાધરપતિએ આકાશમાર્ગે જતાં નીચે તે કુમારને જે.
એટલે સૂર્યના તેજની જેમ પોતાના તેજથી આકાશને ઉદ્યતિત કરી તે વિદ્યાધરે અલક્ષ્ય રીતે તે બાળકને ઉપાડી લીધું અને તેને ઠેકાણે બીજા મરેલા બાળકને મૂકી દીધું. પછી તે વિદ્યારે પિતાની સાથે વિમાનની અંદર સુઈ ગયેલી પિતાની સ્ત્રીની જંઘા ઉપર તે બાળકને મૂકીને તેને જગાડી અને કહ્યું કે “હે કૌંદરી ઉઠે અને તમારા પ્રસવેલા બાળકને જુઓ” સ્ત્રી બેલી-હે સ્વામી! મને તમે શું હસે છે? મને તે નિર્દય દેવે હસેલી જ છે. હે વલ્લભ ! શું કદિ પણ વંધ્યા સ્ત્રી પુત્રને જન્મ આપે ?” રાજા હસ્તે મુખે બે-જે મારા વચન ઉપર શ્રદ્ધા ન હોય તે તમે જાતે હાથ ફેરવીને રત્નની રાશિ જેવા તમારા પુત્રને જુએ.” આવાં વચન સાંભળીને હૃદયમાં સ દય કરતી તે સ્ત્રીને વિદ્યાધરે પરમાર્થે સમજાવીને કહ્યું કે પુત્રના વિરહવાળા આપણને આ જ પુત્ર છે.” રીએ તે વાત કબુલ કરી. પછી તેને તેઓ પિતાના નગરમાં લઈ ગયા. ત્યાં તે પુત્ર પ્રતિદિવસ શુકલપક્ષના ચદ્રની કળાની જેમ વધવા લાગે.
અહીં તિરાણીએ દાસીના મસ્તક પર રહેલા મરેલા બાળકને દેવીની આગળ નમાડી વસ્ત્રની જેમ પાસેના શિલાતળ ઉપરથી અફળાવી સંતુષ્ટ ચિને તેને ભેગ
