________________
૫૭
આલિ‘ગન કયું. તેના નેત્રમાં અશ્રુજળ ભરાઈ ગયાં, અને તે બહુ દુઃખથી રૂદન કરવા લાગ્યા. ગુરૂએ તેને પ્રતિએધ આપ્યા. જયસુદરી પશુ પતિના ચરણને પકડી એવી રૂદન કરવા લાગી કે જેથી દેવતાઓની પદ્મા પણ ઘણાં દુઃખથી આકુળવ્યાકુળ થઈ ગઈ.
જયસુરીએ રૂદન કરતાં કરતાં કેવળીને પૂછ્યું કે હું ભગવન્ ! કયા કમથી સેાળવ પર્યંત અત્યંત દુઃસહું એવા પુત્ર વિયેાગના મતે પ્રાપ્ત થયે ” કેવળી એલ્યાતે પૂર્વે શુંકી (પક્ષીણી) ના ભવમાં ખીજી પક્ષિણીનું ઇંડુ હરી લઇને સેાળ મુહૂ પ ત તેણીને દુઃખ આપ્યુ હતું, તેથી તારે આ ભવમાં સેાળ વ પ ત પુત્રના વિયેાગ થયા. જે પ્રાણી એક તિલમાત્ર પણ બીજાને સુખ કે દુ:ખ આપે છે તે ક્ષેત્રમાં વાવેલા ખીજની જેમ પરલેાકમાં બહુ ફળને પામે છે.' આ પ્રમાણે ગુરૂમહારાજનાં વચન સાંભળી મનમાં પશ્તિાપ કરતી તેણીએ તિરાણી પાસે જઇને પોતાના જન્માંતરનું દુષ્કૃત્ય ખમાવ્યું, એટલે તેણીએ પણ જયસુદરીને નમીને કહ્યું કે હું મહાસતી ! તમને મેં પુત્રવિયોગ સબંધી દુઃખ આપ્યુ તે ક્ષમા કરશ.' ગુરૂ ખેલ્યા-‘તમે અનેએમસરભાવથી જે શુરૂ કર્મ બાંધ્યાં હતા તે આજે ખમાવવાથી સર્વે ખપી ગયા છે. ’
પછી રાજાએ પૂછ્યું કે – હું ભગવન્ ! મેં પૂર્વ ભવે શું શુભ કર્મ કરેલ છે. કે જેથી આ સુદરીએ અને
