________________
२७
જઈને પાછો આવતાં તે માર્ગ નીકળ્યે ત્યાં તેણે રાજાને અને લેાકેાને સ્મશાનમા રૂદન કરતાં જોયાં. તે જોઇ કાઇ પુરૂષને તેણે પૂછ્યું. કે આ રાન્ત અને લેાકા કેમ રૂવે છે ?' એટલે તે પુરૂષ રાજકન્યા સ ંબધી ખા વૃતાંત તેની આગળ જણાવ્યે. તે સાંભળી વિનય ધરે તેને કહ્યું કે ‘જા, તારા રાજાને જઇને કહે કે કાઈ પુરૂષ રાજકન્યાને જીવિત આપે છે.' તેણે જઇને રાજાને કહ્યું કે કોઈ પુરૂષ કહે છે કે ‘હું રાજકન્યાને જીવિત આપું,' તે વચન સાંભળી હૃદયમાં હર્ષ પામેલા રાજાએ તરત જ તેને પેાતાની પાસે ખેલાવ્યા અને કહ્યું કે ‘જો તું એને જીવિતવ્ય આપે તે હું તને એ કન્યા અને અર્ધું રાજ્ય પુ; વળી વિશેષમાં જે કાંઇ તુ કહે તે સ વધારે શું કહું! મારે જીવ માગે તે તે પણ આપું.' રાજાનાં આવાં વચન સાંભળી વિનયધરે નમીને જણાવ્યુ કે ‘હે દેવ ! એવું ખેલા નહીં. જ્યારે તમારૂં કાર્ય સિદ્ધ થાય, ત્યારે જે તમને યુક્ત લાગે તે કરજો.’ પછી વિનય ધર ચિતા પાસે આવ્યા અને કહ્યું કે એ કન્યાને બહાર કાઢીને મારી પાસે લાવા.’ એટલે રાજસેવકાએ તત્કાળ તેને ચિતામાંથી કાઢી; અને ઘણા લેાકેાની સમક્ષ વિનય ધર પાસે લાવીને સુવાડી. વિનય ધરે અક્ષત ને પુષ્પથી યુક્ત એવું ગામયનું મંડળ રચાવીને તેમાં તેને મૂકાવી. પછી યક્ષનુ મરણુ કરીને પેલા રત્નવાળા જળનું' તે રાજપુત્રોં ઉપર સિચન કર્યું. કન્યાના ગાત્ર ઉપર રત્નજળનું સિંચન થતાં જ તે સચેત થઇ અને પાસે રહેલા લેાકેાની સામુ જોવા લાગી. તેને
આપું.
*
