________________
-
૩૭
જઈ મંજરી લઈ આવ્યા. એવી રીતે પ્રતિદિવસ પુરૂષ ક્ષેત્રની રક્ષા કરતા હતાં છતાં પણ એ પક્ષી સુડીના કહેવાથી મંજરી લાવવા લાગ્યા.
એક દિવસે તે શાળિક્ષેત્રમાં રાજા શ્રીકાંત આવી ચડે. તેણે તે ક્ષેત્રને એક વિભાગ પક્ષીએ ચુંટેલે જે. રાજાએ તે શાળાક્ષેત્રનાં રક્ષકને આદર સહિત પૂછ્યું કે
આ ક્ષેત્રમાં અહીં પક્ષીઓએ વિનાશ કરેલો કેમ દેખાય છે?” રક્ષક બે -“સ્વામી ! એક શુકપક્ષી શાળની મંજરી લેવાને હંમેશાં આવે છે. અમે દઢ રીતે રક્ષણ કરીએ છીએ તથાપિ તે ચોરની જેમ લઈને તત્કાળ નાશી જાય છે. રાજા બે - “પાશ માંડીને તેને પકડી મારી પાસે લાવે, હું તે દુષ્ટને ચોરની જેમ હણશ.” રાજાની આજ્ઞાથી એક દિવસ તે ક્ષેત્રરક્ષક પુરૂષે પેલા શુકપક્ષીને સુના જતાં પાશમાં પકડી લીધે, અને રાજા પાસે લઈ જવા ચાલ્યા. તે જોઈ અશ્રુજળથી જેના ને પૂર્ણ ભરેલા છે એવી સુ પણ તે પુરૂષની પછવાડે દેવ અને તે દુખિની સુડી પેલા રાજપુરૂષની સાથે રાજભુવનમાં પહોંચી. સભાસ્થાનમાં બેઠેલ રાજાને રાજપુરૂષે આવીને વિજ્ઞપ્તિ કરી કે “હે સ્વામી ! પિલા શુકપક્ષીને ચોરની જેમ બાંધીને અહીં લાગે છું.” રાજા તેને જોઈ હાથમાં ખગ લઈ જે મારવા જાય છે, તેવામાં પેલી સુલ તત્કાળ પિતાના પતિની વચમાં આવીને પડી; અને બેલી કે “હે રાજન ! નિશંક થઈને મારા દેહ ઉપર પ્રહાર કરો અને મારા માટે પિતાના
