________________
૨૧
અંદર તરફ ઉઘાત કરતા તે બાળકને ઉલ્કાના સમૂહની જેમ અંદર પડત દીઠે, એટલે તે બાળક જળમાં ડુબે તે અગાઉ તેણે ભૂજાદંડ વડે ઝીલી લઈને પિતા જેમ પુત્રને છાતી ઉપર રાખે તેમ તે બાળકને છાતી ઉપર થાપિત કર્યો. પછી તે વિચારવા લાગ્યો કે હવે અહીં મને મૃત્યુ પામવાનું દુઃખ લાગતું નથી; પણ આ બાળક મારા વિના અહીં શી રીતે જીવશે? તેની ચિંતા થાય છે, અથવા એ વિચાર શા માટે કરે? કારણ કે મારાથી કાંઈ એને જીવાડી શકાય તેમ નથી. પ્રાણી માત્ર પૂર્વ કર્મના વેગથી જ જીવે છે. આ પ્રમાણે તે પછી હૃદય ઉપર બાળકને રાખીને ચિંતવે છે તેવામાં સુબંધુ નામે કઈ સાર્થવાહ તે અરણ્યમાં આવી ચડ્યો.
અહીં કુવામાં સુધાથી પીડિત થયેલ બાળક પિલા પંથીને ગળે વળગીને પિતાના દુઃખશલ્યને પ્રગટ કરતે છતે કરૂણ સ્વરે રૂદન કરવા લાગ્યું. તેને તે જોઈને પેલા પથિકને બહુ દુઃખ લાગી આવ્યું, તેથી તે પણ બાળકને પોતાના મેળામાં બેસાડીને છુટે સ્વરે રૂદન કરવા લાગે, તેવામાં પિલા સાથે વાહન પુરૂષે જળ ભરવાને માટે ત્યાં આવ્યા. તેઓએ કુવામાં થતો રૂદનને શબ્દ સાંભળે, એટલે તે સર્વ વૃત્તાંત તેમણે સાર્થવાહ પાસે જઈને જણાવ્યું. તે સાંભળી સાર્થવાહ કેટલાક પુરૂષની સાથે ત્યાં આવ્યું અને તેણે આદરપૂર્વક બુદ્ધિની કુશળતાથી કઈ અગવડે તે બાળક સહિત પેલા પથિકને કુવા
