________________
૧૨૬
સૂત્રસંવેદના-પ તેમની કૃપા મેળવી કામાદિનો નાશ કરવા પ્રયત્ન કરવો જોઈએ.
તો જ હું સાચા અર્થમાં આ સ્વામીનો સેવક બની શકું.” ? / जसुतणु-कंति-कडप्प-सिणिद्धउ, सोहइ फणि-मणि-किरणालिद्धउ नं नव-जलहर तडिल्लय-लंछिउ, सो जिणु पासु पयच्छउ वंछिउ ।।२।। અન્વય સહિત સંસ્કૃત છાયાઃ यस्य तनु-कान्ति-कलापः स्निग्धकः फणि-मणि-किरणाश्लिष्टः । . . ननुनव-जलधरः तडिल्लता-लाञ्छितः शोभते सपार्श्वःजिनः वाञ्छितम्प्रयच्छतु ।।२।। ગાથાર્થ :
જેઓના શરીરનો કાન્તિકલાપ સ્નેહાળ છે, જે નાગની ફણામાં રહેલા મણિના કિરણોથી યુક્ત છે, જે વીજળીથી યુક્ત નવા મેઘની જેમ શોભે છે, તે શ્રી પાર્શ્વજિન મનોવાંછિત ફળને આપો.' વિશેષાર્થ :
નસુ ત-વતિ-su-સિદ્ધિ૩ - જેમના શરીરનો કાંતિકલાપ સ્નેહાળ છે. (કોમળ અને મનોહર છે.)
પ્રભુના બાહ્ય સૌન્દર્યનું વર્ણન કરતાં કવિરાજ આગળ વધીને કહે છે કે, નીલ વર્ણવાળા પ્રભુનો દેહ શુષ્ક, બરછટ કે નિસ્તેજ નહોતો. પરંતુ પ્રભુના શરીરનો કાંતિકલાપ એટલે કે તેમની ચામડીમાંથી પ્રગટ થતું તેજોમંડળ (Aura) અતિ સ્નેહાળ અર્થાત્ મનોહર હતું. પ્રભુએ પોતાના રૂ૫ અને લાવણ્યને સાચવવા ક્યારેય કોઈ પ્રયત્ન કર્યો નહોતો, પરંતુ પ્રભુની યોગ સાધનાનો એવો પ્રભાવ હતો કે તેમની ત્વચા કોઈ પણ પ્રકારની સેવા શુશ્રુષા વિના પણ અતિ સુંવાળી અને તેમાંથી જાણે તેજ ઝરતું હોય તેવી ચમકતી હતી. આવા લાવણ્યને કારણે પાર્થ પ્રભુ અત્યંત સોહામણા અને આકર્ષક લાગતા.
દુનિયાના લોકો રૂપ પાછળ પાગલ હોય છે, રૂપવાન દેખાવવા, મળેલા રૂપને સાચવવામાં, સંભાળવામાં અને તેની વૃદ્ધિ કરવામાં તેઓ જીવનનો કિંમતી સમય અને શક્તિ વેડફી નાંખે છે. આમ છતાં રૂપ પુણ્યાધીન હોવાને કારણે તેઓને પોતાના પ્રયત્નમાં કેટલી સફળતા મળે તે પણ કહી શકાતું નથી અને સફળતા મળે તો પણ તે રૂપ કેટલું ટકે તે પણ કહી શકાતું નથી.
