________________
૧૯૪
A
સૂત્રસંવેદના-૫
( શ્રેણિક મહારાજાનું ચિત્ર જોઈ સુયેષ્ઠા તેમની ઉપર મોહિત થઈ હતી. પણ ચેડા રાજાને પોતાની દીકરી શ્રેણિક સાથે પરણાવવી નહોતી, તેથી શ્રેણિક મહારાજા સુરંગ વાટે સુજ્યેષ્ઠાને પરણવા આવ્યા હતા; પરંતુ કર્મસંયોગે તેઓ ચલ્લણાને પરણી પાછા ફર્યા.
ચલ્લણા સતીને ખરાબ દોહદ સાથે કોણિક નામે પુત્ર થયેલ.ચેલ્લણાજી પોતાની ઇચ્છા મુજબ સદા ઉત્તમ ધર્મારાધના કરી શકે તે માટે શ્રેણિકમહારાજાએ તેમના માટે એક સ્થંભી મહેલ બનાવ્યો હતો. જ્યાં તેઓ દેવ-ગુરુભક્તિમાં લીન રહેતાં.
ઇચ્છકાર સુહ રાઈ? સ્વામી શાતા છે જી?” આવું બોલી સાધુની શાતા તો સહુ કોઈ પૂછે છે પણ ચેલ્લણા સતીના હૈયામાં ખરો ભક્તિરાગ હતો. તેઓને સાધના સંયમની સતત ચિંતા રહેતી. એક મધ્યરાત્રિએ ઠંડો પવન ફૂંકાતો હતો. સાધુભગવંતની ચિંતાથી ચલ્લણાજી ઉંઘમાંને ઉંઘમાં જ બોલ્યાં “તેઓને શું થતું હશે ?” શ્રેણિક મહારાજાને આ સાંભળતા જ તેઓ પર શંકા ગઈ કે, ચેલ્લણા રાણી નક્કી કોઈ પરપુરુષની ચિંતા કરી રહ્યા છે. આવેશમાં આવેલા શ્રેણિક મહારાજાએ સવારના અભયકુમારને અંત:પુર બાળી નાંખવાનો આદેશ કર્યો. બુદ્ધિનિધાન અભયકુમારે ચેલણા સતી આદિને બીજા સ્થાને ખસેડી અંત:પુર બાળી નાંખ્યું. શ્રેણિક મહારાજા તો આદેશ કરી વિરપ્રભુને વાંદવા ગયા. ત્યાં તેમણે પ્રભુવચનથી જાણ્યું કે ચલણા તો સતી છે. આ વાત સાંભળી શ્રેણિક મહારાજાને આનંદ થયો અને સાથે ગભરાટ પણ થયો કે ક્યાંક અભયકુમારે અંત:પુર બાળી ન નાંખ્યું હોય. તેથી તેઓ તુરંત પાછા વળ્યા. ગામમાં પ્રવેશતાં જ તેમણે અભયકુમારને જોયો અને પૂછ્યું કે અંત:પુર બાળી નાખ્યું. અભયકુમારે જવાબ આપ્યો “હા.' સાંભળતાં જ શ્રેણિક મહારાજાએ કહ્યું “હવે તારું મોટું મને ન બતાવતો. અભયકુમાર તો આ શબ્દો સાંભળવાની રાહ જોતા હતા. તુરંત જ તેઓએ વીરપ્રભુ પાસે જઈ સંયમ સ્વીકારી લીધું.
ચલ્લણાજી તો જીવતા હતા. તેમણે તે પછી વર્ષો સુધી પતિની ભક્તિ કરી. જ્યારે પુત્ર કોણિકે પિતા શ્રેણિકરાજાને જેલમાં પૂર્યા ત્યારે પણ ચેલ્લણા દેવી રોજ તેમની સેવા કરવા જતાં. દઢ પતિવ્રતા શ્રીમતી ચલ્લણાએ અંતે વિરપ્રભુ પાસે સંયમ સ્વીકાર્યું અને સુંદર આરાધના કરી સિદ્ધ થયા.
“હે દેવી ! આપની દેવ-ગુરુભક્તિને પ્રણામ કરી આપના જેવા ભક્તિના ગુણાને ઇચ્છીએ છીએ.”
