________________
ભરડેસર-બાહુબલી સજઝાય
૧૪૩
અંગના પાઠી થયા, પણ ક્યાંય ઉછાંછળા વૃત્તિ નહિ. મને આવડે છે તેનું પ્રદર્શન નહિ.
સકળ સંઘની આંખોનો તારો બનેલા, ખિલખિલાટ કરતાં પોતાના બાળકને પાછો મેળવવા માતાએ રાજદ્વારે સંઘર્ષ માંડ્યો. ત્યારે વજની ઉંમર માત્ર ૩/, વર્ષની, પણ દીર્ઘદૃષ્ટિતા કોઈ પ્રૌઢને પણ લજવી નાંખે તેવી. શું કરવાથી મારું હિત થશે ? શું કરવાથી માતાનું ભવિષ્ય સુધરશે? કરવાથી સંઘની ઉન્નતિ થશે? આનો ઊંડો વિચાર કરી, રાજદરબારમાં શ્રી સંઘ સમક્ષ ગુરુના હાથે રજોહરણ લઈ નાચીને માત્ર ૩૫ વર્ષના વજકુમારે દીક્ષા લીધી.
બાળમુનિએ વિધિવત્ અભ્યાસ શરૂ કર્યો. તેમની પ્રતિભાને જોઈ ગુરુએ તેમને વાચનાચાર્ય બનાવી ઉત્તરોત્તર આચાર્યપદ પ્રદાન કર્યું. દેવતાઓએ આકાશગામિની વિદ્યા અને વૈક્રિય લબ્ધિ આપી તેમની ભક્તિ કરી. ભયંકર દુષ્કાળમાં આખા સંઘને આકાશગામી પટદ્વારા સુકાળના ક્ષેત્રમાં લઈ ગયા. બૌદ્ધ રાજાને પ્રતિબોધ કરવા શ્રીદેવી પાસેથી કમળ અને લાખો પુષ્પો લાવી શાસનપ્રભાવના કરી. તેમને જ પરણવાનું પણ લઈ બેઠેલી રૂક્મિના રાગને તેમણે વૈરાગ્યમાં ફેરવ્યો. આ લબ્ધિવંત આચાર્ય આપણા કાળના છેલ્લા દશ પૂર્વધર હતા.
ઘન્ય છે તેમના વિવેકથી ઝળકતા વૈરાગ્યને... પ્રાત:કાળે તેમને વંદના ફરી આવો પ્રબળ વૈરાગ્ય આપણામાં પણ પ્રગટે
તેવી પ્રાર્થના કરીએ.” ૨૨. નંતિસેન - શ્રી નંદિષેણ મુનિ - “હે વત્સ ! હજુ તારે ભોગાવલી કર્મો બાકી છે.
માટે તું દીક્ષા લેવા ઉતાવળો ન થા !” આ શબ્દો છે પ્રભુવીરના. સાંભળી રહ્યા હતા શ્રેણિકમહારાજાના પ્રખર વૈરાગી પુત્ર શ્રી નંદિષેણ. ખુદ સર્વજ્ઞ પ્રભુની આવી વાણી અને તેવી જ આકાશવાણી સાંભળવા છતાં તેમની દીક્ષા લેવાની ભાવનાને ઊની આંચ પણ ન આવી. કર્મરાજા અને મોહરાજાને હરાવવા કટિબદ્ધ બનેલા તેઓને ભગવાને પણ ભાવિભાવ જાણી દીક્ષા આપી, નબળા-પોચા વૈરાગ્યવાળો વ્યક્તિ તો કોઈ અજ્ઞાની જ્યોતિષની વાણી સાંભળીને પણ કર્મસત્તા સામે હાર સ્વીકારી લે, પણ શ્રી નંદિષણનું સત્ત્વ અજબ-ગજબનું હતું.
