________________
G४
सूक्तमुक्तावली धर्मवर्ग कोई पण वखत जुली जशो नहीं, तेमज कार्य सिक करी जलदी पाला पधारजो. तमारु कल्याण था, एवो हुँ आर्शिवाद देउ बु. श्रावां महा दिनता नरेलां वचनो बोलनारी विचारी अंजनाने कांई पण प्रत्युत्तर न देतां तेनो अनादर करीने पवनंजय चालतो थयो. अंजना पोताना कर्मनो दोष जाणी पतिवियोग पुःखथी शोकातुर थई पोताना महेलमां श्रावी. पवनंजये त्यांथी निकलीने संध्या समये मानसरोवर उपर जई मुकाम को. त्यां तेणे एक चकवीने धणीना वियोगथी पीडाती दीठी. जे पोताना आणेला कमलतंतु खाती नथी, थमीमां जेने गरमी लागी रही , चंजमा जेने जमका जेवो जोवामां आवे , अने करुणामय उंचा खरे रुदन करी रही . वली चकवो श्रा कांठे आवे जे त्यारे चकवी पेले कांठे जाय . एवी ते चकवीनी पुर्दशा जोईने पवनंजय मनमा विचार करवा लाग्यो के, श्रा चकवी आखो दाहामो तेना धणी (चकवा )नी साथे कीमा करे डे, फक्त एक रातनो वियोग थयो ते तेनाथी खमातो नथी; तो महारी स्त्रीने में परणवाना दीवसथी तजी दई बीलकुल बोलावी नथी, तेमज आज नीकलती वखते ते महारी पासे श्रावी तो पण में तेनो अनादर कर्यो तेथी ते बिचारीनी श। वले हशे ? वली महारा कुःखरूपी अँगर तले दबाई रहेली अंजना उपर वियोगरूपी या बीजो पर्वत में मुक्यो, एटबुं बधुं दुःख ते शी रीते खमी शकशे ? ए प्रमाणे पोताना मनमा पस्तावो करतां तेणे पोताना मित्र प्रहसितने ते वात जणावी. प्रहसिते कडं के, हे मित्र ! पंखीथी पण तुं नपावट , तेने परणे बावीस वर्ष थयां तो पण बोल्या व्यवहार नथी परंतु आजना बनाव जपरथी हुं धारं दुं के ए निरपराधी अबला जरुर मृत्यु पामशे. हे मित्र ! हजी पण तेनुं श्राश्वासन करवाने तुं योग्य . त्यां
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
