________________
भाषान्तर सहित.
मोकलेला विद्याधरोथी पवनंजये चितामां प्रवेश करवानो निश्चय कर्यानुं अंजनाए जाएयुं. तेथी वलोपात करती पोताना मामा प्रतिसूर्यने साथ लेई वीमानमां बेसी एकदम ज्यां पवनंजय चितामां प्रवेश करवाने तत्पर थई रहेलो बे त्यां श्रावी. पवनंजय, प्रल्हाद, प्रतिसूर्य विगेरे मध्या छाने दनुपुरमां गया. सर्वनो संदेह टल गयो. शाता थई. अंजना सती जगत्मां प्रसिद्धिने पामी. सासू ससराए पण पोते करेला अघटित कार्यनी क्षमा मागी सतीने संतोषी. दुर्जन प्राणी एवा गुणीने पण दोष चढावे बे पण जेना उत्तम गुण होय ते नष्ट यतां नथी. जेम कसोटीए सोनु कसीए तेम जे गुणी होय बे ते निर्मल सीलना प्रजावे कर खोटा कलंक तथा दुःखथी कसोटीए चढी मुक्त थाय बे. ॥ अथ गुण विषे ॥
|| गुणगदि गुण जेमां ते बहू मान पावे, नर सुरनिगुणे ज्यूं फुल शीशे चढावे ॥ गुणकरि बहु माने लोक ज्यूं चंद्रमाने, प्रति कृश जिम माने पूर्णने त्युं न माने ॥ १५ ॥
जावार्थ-जेम सुगंधने सीधे फूलने मनुष्यो पोताना मस्तके चढावे बे, तेम जे मनुष्यमां बीजाना गुण ग्रहण करवानो गुण बे, अर्थात जे गुणग्राहक बे, ते बहुमान पामे बे; वली जेम बीजने दीवसे चंद्रमा कृश बतां तेमां कलंक न होवाने लीधे सर्व लोक तेने बहु माने बे ने पूनमने दीवसे ते संपूर्ण होa Hai कलंक सहित होवाने लीधे तेने कोई मानतुं नथी ( तेम गुण ग्राहक जो दुर्बल होय तो पण तेने सौ माने बे, मातो होवा बतां जो निर्गुण होय तो तेने कोई मानतुं नथी माटे गुणग्राही वुं ). १५
Jain Educationa International
69
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
