Suktavali yane Suktmuktavali

Author(s): Shravak Bhimsinh Manek
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek

Page 293

भाषान्तर सहित
งงง खरी करशे. माटे ते पहेलांज हुं एनो घाट घर्मी नाखुं तो जावट जाय ने मनमानती मोज मराय एवं चिंतवी निद्रावश थयेला पोताना पति (राजा) ने गले फांसो देइ तेना प्राण लीधा. पी सोर बकोर पामी उठी रोवा ककलवा लागी. ते सांजली सर्व चोकीदार त्यां श्राव्या. शुं बे ? एम पुढवाथी तेलीये कह्युंजे, कस्मात् चूंक श्राववाथी राजाजी मर्ण पाम्या. हाय हवे हुं शुं करूं ? वीगेरे घणा विलाप करी बाती कुटी स्त्री चरित्रवडे लोकोने पोतानुं निर्दोषपणुं जणाव्युं. प्रधानादि राजपुरुषो तथा नगरजनोए मली राजाने संस्कार की धो. पेलो जे वीक पुत्र चोर सैय्या तले हतो तेणे स्त्रीनुं अघोर कर्म जोयुं हतुं तेने जयाने लालच देश काढी मुक्यो. माटे स्त्रीनो विश्वास न राखवो. स्त्रीमां एवा अनेक अवगुण होवाथी तेने पुष्ट जावी.
॥ ससरानी लाज पाडी फजेत करनार || ॥ नुपुर पंकिता सोनारणनो प्रबंध ||
राजगृही नगरीने विषे एक जर्जर सोनार रहेतो हतो. तेणे पोताना एक दीकराने परणाव्यो. तेनी स्त्री घणीज व्यजिचारणी बे. एक वखत रात्रे तेनो नर्त्तार घरमां उध्यो हतो. त्यारे तेीये पोताना जर पुरुषने बोलावी घरनी वामीमां अवल ( घणो रुडो ) पलंग बीबावी तेनी साथे विषयनी वार्त्ता करी. पीते बेह जणां निद्रावंत थयां. या वेला पेलो जर्जर सोनार जागतो हतो. तेणे या असमंजस देखी त्यां श्रावीने हलुयेसेक कल बल करी वहुना पगथकी नेजर काढ | लीधुं. ते गुप्त मुकीने पाटो पोतानी सैय्याये श्रावि सुतो. पढी सातेके सोनारण जागी. पगने विषे जुए तो नेजर न दीव्रं. तेणीए विचार्य जे, एससरानुं काम ! श्रीं बीजं कोइ नथी. एणे कांइक महारुं चरित्र जा