________________
२९६
सूक्तमुक्तावली अर्थवर्ग उपमा श्रापवानुं कारण ए जे जे-माखी ज्यां त्यांथी उद्यम करीने रस लावी एकठो करेजे. एटले जेना रसमध्ये मीठास बे ते रसरूप लक्ष्मी ते माखीने बे. ते एक पुडो बनावी तेनी नीचे कोक करीने तेमध्ये मधनो संचय करे . जेम अव्य नरवानी कोथली होय तेमध्ये अव्य लावी लावीने सींचे (जरे) तेम एणे पण रस सींचीने एकठो कों . ते पोते पण न खाई शके अने बीजाने पण खावा न ये. एवामां पारधी आवीने नीचे धुमाडो करी माखीने उमाडी मुकी तेणे नीपजावेदूं मध लेई जाय. पठी ते स्थानके माखी श्रावीने जुए तो पोतानो सींचेलो रस रूप अव्य (मध) न देखे; तेथी ते पोताना बे हाथ एकठा करी घसवा लागे. तेम कृपणे पण जे धन एकतुं कर्यु होय ते पोते खाई न शके तेमज खरची पण न शके. कदापि कोई जीव ते धन खाई जाय अथवा कोई लेईने नाशी जाय त्यारे ते कृपण माखीनी पेठे हाथ घसवा लागे. माटे कृपणने मधमाखीनी उपमा आपीने ते वास्तविक बे. 5 ॥ कृपण पणुं धरतां जे नवे नंद राया, कनक गिरिकराया ते तिहां अर्थ नाया॥श्म मनत करंता (इमजमति धरंतां) पुःख वासे वसीजे, कृपण पणुं तजीजे मेघज्यूं दान दीजे॥ए॥
नावार्थः-जे कृपण कडं ते कोनी परे ? तो के-जे नव नंद राजा थया तेणे जुदी जुदी नव मुंगरीयो सोनानी करावी, ते डुंगरीयो मुकीने हीमता श्रया, पण ते तेमने काम न आवी, एवी रीते जे करे ले ते फुःख पामे , माटे कृपणपणुं बांडीने जेम मेघ (वर्षात) दान आपे तेम दान देवु. ।
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
