________________
शत सूक्तमुक्तावली अर्थवर्ग तेणेकरी नीचं जोरह्या पण उचुं जोई न शक्या ! पठी सघलाए मांस खावानां पञ्चखाण कर्या. ते माटे मांस वस्तु ए सर्व जीवने वाहाली जे. केमके, सर्व जीव जीव, वांछे बे. पण कोई मरतुं न वांछे. माटे मांसनो सर्वथा प्रकारे त्याग करवो. ए बीजें व्यसन तजवं. २४ __ हवे तेनो वली पाडो उपनय कही देखाडे ने जे, जुन-वली जे जीव मांसना लालची जे ते जीव महामहा पुःखी थाय ने अने मरीने नर्के जाय . ते कोण गया ? तो जुर्म-कालिकसुरीश्रानी पेठे घणा गया बे. ॥मांसनी लालचथी नर्के जनार कालिकसुरीतथा तेनो त्याग करी॥
॥ धर्म आराधन करनार तेना पुत्र सुलसनी कथा ॥ राजगृही नगरीने विष कालिकसुरी कसाई रहेतो हतो. ते मांसनी लालचे करी नित्ये पांचसे लेंसा (पामा) नो वध करतो हतो. तेनो आखो जन्मारो एम वध करता करतां गयो. ज्यारे तेने कालधर्मनो समय श्राव्यो अर्थात् तेनुं मर्ण नजीक
आव्युं त्यारे ते महा महा पुःख पामवा लाग्यो. तेनो पुत्र सुलस पोताना बापना सुखने वास्ते जे जे उपाय करे तथा जे जे वस्तुथी तेने समाधि थाय ते ते वस्तु तेना वपरास माटे लावे ते ते सघलाथी सुख थवाने बदले तेने पापना उदयथी घj कुःख थतुं जाय. तेवारे सुलस अजयकुमार प्रधान पासे आव्यो, अने पोताना पिताने सुखने वास्ते जे जे कारण करीये बीये ते ते उखरूप थाय बे; एनुं शुं कारण हशे ? ते माटे श्राप कहो ते करूं, एम पुब्युं. अनयकुमारे विचार्यु जे, ए जीव महा पापना जोग थकी नियमा नर्कगामी . माटे एने सुंथाली सुखसैय्या न जोश्ये, शीतल पाणी तथा बावनाचंदन प्रमुखनां विलेपन पण एने न जोईये. जेम खर, उष्ट्र, श्रज, वायस, सु
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
