________________
પૂર્ણ વિધિથી પૂર્ણ ફળ પામીએ
વટેમાર્ગુઓને વિસામો લેવા માટેની એક ધર્મશાળા હતી. જાણતા હતા. યાત્રીથી પ્રભાવિત થયેલા જોષી કહે ઃ સૌ રસ્તે જતાં-આવતા અનેકાનેક મુસાફરો ત્યાં આવતાં. કોઈ પ્રથમ હું આપને વિનંતી કરું એનો સ્વીકાર કરો પછી મુસાફર દિવસભર રોકાતા તો કોઈ રાત વાસો પણ કરતા. ફળકથન કહું. ચતુર યાત્રીએ વિચાર્યું કે લોભની વાત લાગે સવાર પડતાં સૌ પોતપોતાને રસ્તે આગળ વધતા. છે. જોષી મહારાજ કહે : મારી આ સુલક્ષણા પુત્રીનું
એક સાંજે બે મુસાફરો અહીં આવ્યા. શિયાળાની ઠંડી પાણિગ્રહણ કરવાની હા કહો, યાત્રી કહે : ભલે. ઋતુ હતી. રાત જલદી પડી. યોગાનુયોગ બંને પ્રવાસીને જોષી કહેઃ તમને એવું ઉત્તમ સ્વપ્ન આવ્યું છે કે તેને એક રૂમ મળી. સામાન્ય વાતચીત કરતાં-કરતાં બંને, એ પ્રતાપે તમે સાત દિવસમાં રાજા બનશો. આ શબ્દો કાન રૂમમાં સૂઈ ગયા. બહાર ઠંડી હતી પરંતુ રૂમની અંદર પર પડ્યા તે ક્ષણે યાત્રીની જમણી આંખ ફરકવા લાગી ! હુંફાળો ગરમાટો હતો, તેથી દિવસભરના થાકેલા આ બે આ પણ લાભ અને શુભનું એંધાણ છે. પ્રવાસીઓને ગાઢ ઊંઘ આવી ગઈ. પૂરતી ઊંઘ થઈ પછી નિયતિનો ક્રમ તો પૂર્વ નિર્ધારિત જ હોય. એ ન્યાયે, વહેલી પરોઢે બંને પ્રવાસીઓને એક સરખાં સ્વપ્ન આવ્યાં. નગરનો નિઃસંતાન રાજા પરલોકે પ્રયાણ કરી ગયો !
સવાર પડતાં બંને જાગી ગયા. ઈશ્વર-ભજનમાં થોડો નવા રાજાની શોધમાં ફરતી સાંઢણી, લાયક સમય રહીને મોંસૂઝણું થયું એટલે પોતપોતાનો સામાન ઉમેદવારને શોધતી એક ઉદ્યાન પાસે આવી ચડી અને ત્યાં લઈને આગળ ધપ્યા.
વિશ્રામ કરતા આપણા આ ભાગ્યશાળી યાત્રીના માથે બંનેને એક જ નગરમાં જવાનું હતું. એકની ચાલ કળશ ઢોળી અભિષેક કર્યો. રાજ્યાભિષેક થયો. યોગ્ય તેજ હતી તેના પગ ઝપાટાબંધ ઊપડતા - તેને જલદી રાજા મળવાથી નગરવાસીઓ ખુશખુશાલ થઈ ગયા. નવા પહોંચવું હોય તેમ લાગતું હતું. એના સાથીની ગતિ હેજ રાજાને શુભેચ્છા પાઠવવા અને ભેટ ધરાવવા આખું નગર ધીમી હતી.
ઊમટ્યું. નગરનું પ્રવેશદ્વાર આવ્યું એટલે જમણે આવેલી શેરીમાં ધર્મશાળાના સહયાત્રી, મોદકપ્રેમી ભૂદેવને પણ થયું એક ભાઈ વળ્યા અને બીજા ભાઈ નગરના મુખ્ય માર્ગ : લાવ ને હું પણ નવા રાજાને પ્રણામ કરી, આશીર્વાદ પર સીધા ચાલ્યા. તેઓ બ્રાહ્મણ હતા એમ એમના સ્વરૂપ આપી, જે પ્રસાદ મળે તે લઈ આવું. નવા રાજાએ ભૂદેવને પરથી જણાઈ આવતું. એક નગરવાસી એમને સામા ઓળખો પણ ભૂદેવ એના એક રાતના સાથીને ન ઓળખી મળ્યા. એમણે આ ભૂદેવને હાથ જોડી નિમંત્રણ આપ્યું : શક્યા ! રાજાએ એના જમવાનો પ્રબંધ કરાવી આપ્યો આજે આપે અમારી સાથે ભોજન લેવાનું છે. ભૂદેવને અને એને યોગ્ય “પ્રસાદ” આપી વિદાય કર્યો. મનમાં હાશ થઈ. મોં મલકાયું. મનમાં ખુશી ઉપજી. પ્રસંગ પૂરો થયો, હવે હળવે મને આપણે વિચારીએ. પાછલી પરોઢનું સ્વપ્ન યાદ આવ્યું. સ્વપ્નમાં ખીર ભરેલ બંનેને એક સરખાં સ્વપ્ન આવેલાં. તો પછી ફળમાં આવતું થાળી જોઈ હતી. આજે સુંદર ભોજન મળશે એ પ્રતાપ મોટું અંતર શેનાથી આવ્યું? આ આપણે જ વિચારવાનું સ્વપ્નના ફળનો સમજાયો. મધ્યાહ્ન સમયે જજમાનને ત્યાં છે. જઈ એમના જમણવારમાં સામેલ થયા અને ઓડકાર આવે આપણે જાતે જ ફળની કલ્પના કરી લઈએ છીએ અને એ રીતે મોદકનું મિષ્ટ ભોજન આરોગી સંતુષ્ટ થયા. એ રીતે ફળની સીમા બાંધી દઈએ છીએ. સાચું તો એ છે
એમના સહયાત્રી, જે ઉતાવળી ચાલે ચાલતા હતા કે તે વિષયના જાણકારની પાસેથી જો જાણવા-સમજવાનું તે, નગરના જાણીતા જોષી મહારાજને ત્યાં પહોંચ્યા. પ્રણામ રાખીએ તો યથાર્થ ફળ મળે. આ બાબતની કરી, શ્રીફળ ભેટ મૂકીને પોતાનું સ્વપ્ન કહ્યું : પાછલી રાતે થઈ. વિધિપૂર્વક કરવાથી જ યોગ્ય ફળ પ્રાપ્ત થાય અને ખીરનું ભોજન કર્યાનું સ્વપ્ન આવ્યું તેનું ફળ કહો. જોષી પૂરેપૂરો લાભ પામી શકાય.
૨૬૬: પાઠશાળા
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
