Dharmaratnakarandaka

Book Title: Dharmaratnakarandaka
Author(s): Vardhmansuri, Munichandravijay
Publisher: Shardaben Chimanbhai Educational Research Centre

View full book textPrevious | Next

Page 290
________________

अधिकार १० / श्लोक २४० / कृतपुण्यकथानकम्
२६३
पृष्टा च तत: श्वश्रू-र्यथाम्ब ! तव सम्मतेन सम्बलकम् ।
एतस्य किमपि कुर्मो, यथेप्सितं कुरुत साऽवोचत् ॥१०२॥ ताभिस्तत: सहर्ष, सुन्दररत्नानि मोदकेष्वत: । क्षिप्तानि प्रच्छन्नं, सुखी भवत्विति विकल्पेन ॥१०३॥ कृत्वा मोदकपूर्णा, स्थपिकास्य निवेशिता शिरोदेशे । श्वश्वा प्रपाय्य मद्यं, सुखसुप्तक एव कृतपुण्यः॥ उत्पाट्य खट्वया सह, नीत्वा तत्रैव पुनरपि स मुक्तः । यत एव च देवकुला-दानीत: पूर्वमासीच्च॥ अत्रान्तरे स सार्थः, समागतस्तत्र रात्रिरिति कृत्वा । न विवेश नगरमध्ये, विहितावासश्च सन्तस्थौ। ज्ञात्वा समागतं तं, निजकान्तोदन्तबोधनार्थाय । यावत्तत्र तदीया, भार्या शीघ्रं समायाता॥१०७।। तावत्तथैव सुप्तं, पश्यति पर्यङ्क एव निजकान्तम् । सच्छायं च सुवेष, नितान्तमुपचितशरीरं च ॥१०८॥ तं तदवस्थं दृष्ट्वा, सहर्षचित्ता भृशं समुत्थाप्य । आदाय तत: खट्वा-स्थपिकां च गता निजे गेहे॥ कृतपुण्यकोऽपि सुविदित-भावार्थो निजकमन्दिरं प्राप्त: । पश्यति वसन्तसेना, तत्र गतोऽबद्धवेणीकाम्॥ यावच्छतपाकादिभि-रभ्यञ्जनमस्य कर्तुमारब्धम् । तावत्तत्पुत्र: किल, समागतो लेखशालायाः॥ पतितश्च जनकपदयो-र्बुभुक्षितो भोजनं च मार्गयति। न च तत्र किञ्चिदन्नं संसिद्धयति तादृशं तावत्॥ दृष्ट्वा रुदन्तमेनं, वसन्तसेना तत: समाकृष्य । स्थपिकातो वरमोदक-मस्मै तोषाय दत्तवती ॥११३।। सोऽपि गत: सन्तुष्टो, मोदकमादाय लेखशालायाम् । पश्यति च तस्य मध्ये, सुन्दररत्नं महामूल्यम्॥ दृष्ट्वा तदसावानन्द-निर्भरो घुण्टको मया लब्ध: । दर्शितवानन्येभ्यो, मणिरयमिति निगदितं छात्रैः॥ तदमुं दद्म: कुल्लू-रिकाय वरमण्डकादि येनासौ। दत्ते प्रतिदिनमस्म-भ्यमिति भणित्वा ददुस्तस्मै॥११६॥ प्रक्षिप्तस्तेनापि च, निकटस्थितनीरकुण्डमध्येऽसौ । तस्य प्रभावतस्त-त्स्थलमिव प्रतिभासते नीरम्॥ तदसौ तेन ज्ञातो, यथैष जलकान्तसन्मणिनम् । सङ्गोप्य: तत: सम्यग, दत्तं तेभ्यो यथायोग्यम् ॥११८॥ इतश्च-कृतपुण्यकाय कथितं, प्रियङ्गुलतिकाभिधानया चेट्या।
स्वामिन् ! यदा विमुक्तो, वसन्तसेनाजनन्या त्वम् ॥११९॥ तदवेत्य सर्वतोऽपि च, गवेषितो न च प्रवृत्तिमात्रमपि ।
युष्माकं विज्ञातं, विदधाति तत: स्वामिनी चैतत् ॥१२०॥ वेणीबन्धं सितवस्त्र-निवसनं माल्यगन्धपरिहारम् । अतिदुर्धरगतपतिका-व्रतं चरन्ती स्थितवतीयम्॥ कालमियन्तं तव गेह-संस्थिता तुच्छकान्नकृतवृत्तिः । आकर्येदं तामभि, भूयोऽजनि सानुरागोऽसौ॥ अथ चान्यदा प्रपातुं, नीरं नद्या जले समवतीर्ण: । सेचनकराजहस्ती तन्तुकजीवेन निगृहीतः ॥१२३।। पूत्कृतं नृपपुंभिः-स्तत्श्रुत्वाव्याकुलो नृपोजात: । ब्रूते चाभयकुमारो, देव! क्षिप-तत्र जलकान्तम्। यावद्भाण्डागारात्, स कृष्यते लगति तावदुत्सूरम् । अत्यहितं च करिणो, भवति दृढं ननु विमर्दैन । अथ शीघ्रप्रापणार्थं, जलकान्तमणेर्मनुष्यनाथेन। सकलनगरेऽपि तूर्णं, सहसैवं दापित: पटहः॥१२६॥ भो भो ! जलकान्तमणिं, शीघ्रमानीय य: समर्पयति । तस्य नृपो राज्याधु, दत्ते वरकन्यकासहितम्॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org


Page Navigation
1 ... 288 289 290 291 292 293 294 295 296 297 298 299 300 301 302 303 304 305 306 307 308 309 310 311 312 313 314 315 316 317 318 319 320 321 322 323 324 325 326 327 328 329 330 331 332 333 334 335 336 337 338 339 340 341 342 343 344 345 346 347 348 349 350 351 352 353 354 355 356 357 358 359 360 361 362 363 364 365 366 367 368 369 370 371 372 373 374 375 376 377 378 379 380 381 382 383 384 385 386 387 388 389 390 391 392 393 394 395 396 397 398 399 400 401 402 403 404 405 406 407 408 409 410 411 412 413 414 415 416 417 418 419 420 421 422 423 424 425 426 427 428 429 430 431 432 433 434 435 436 437 438 439 440 441 442 443 444 445 446 447 448 449 450 451 452 453 454 455 456 457 458 459 460 461 462 463 464 465 466