________________
ફૂલનું આયુષ્ય જાણે થોડું જ હોય છે ! એવું પૂ૦ મુનિશ્રી રંજનવિજયજીના જીવન અને સંયમનું બન્યું. દિક્ષાના છ વર્ષના કાળમાં તે એ ઘણું ઘણું સાધના કરી ગયા. પાટણના છેલ્લા ચાતુર્માસમાં તે એમણે કર્મોને બાળવા તપની ભઠ્ઠી પ્રગટાવી.
તેમણે ૧૦૮ આયંબિલ કરી ઉપર ૨૧ ઉપવાસની તપશ્ચર્યા કરી. શાન્તિપૂર્વક પારણું કર્યું. એ પછી મન, સ્વસ્થ હતું, પણ શરીર ક્ષીણ થઈ ગયું હતું. એમને પિતાને અન્તિમ સમય નજીક જણાય, એટલે ૧૯૨ના આસો વદ ૬ની વહેલી પરેઢથી જ. નમસ્કારમંત્રની આરાધનામાં લાગી ગયા. હાથમાં માળા છે, મુખમાં અરિહંતનું અખંડ રટણ છે, મનમાં દેવાધિદેવનું સ્મરણ છે. એ રીતે એમણે આ ક્ષણભંગુર દેહનો ત્યાગ કર્યો અને સ્વર્ગવાસ પામ્યા.
ધન્ય ધન્ય હો આવા તપસ્વીને.
[ ૨૨]
