________________
ધર્મનું પ્રયોજન એ ચિત્તશુદ્ધિ છે. અને તે ક્ષમાપનાદિ સિવાય અશક્ય છે.
દાનાદિ વડે વ્યવહાર શુદ્ધ થાય છે.
પર્વને પામી કૃપણ દાતાર બને છે, કુશીલ સુશીલ બને છે, તારહિત તપસ્વી બને છે, દયારહિત દયાળું બને છે અને અવિરત વિરાતિધર થાય છે, નિર્ગુણુ ગુણવાન બને છે અને નિધમ ધમ બને છે.
ધર્મ એટલે દાન, શીલ, તપ અને ભાવ.
જ્ઞાન, દર્શન, ચારિત્ર, સામાયિક, પ્રતિક્રમણ, પૌષધ, ક્ષમા, નમ્રતા, સરળતા, શીલ, સંતોષ, દેવ-ગુરૂ–ધમ–સાધુ સાધર્મિક ભક્તિ આદિ ધર્મના અંગોનું શ્રદ્ધા સહિત પાવન કરવાર્થી બ્રહ્મચર્ય નિર્મળ થાય છે. અને તપ નિઃશલ્ય બને છે.
પર્યુષણ પર્વ અનાદિ–સંબંધી એવા કષાયાદિનું મૃત્યુ કરનાર હોવાથી મુનિઓ માટે તે ઉત્તમ ક ળ, મુંડન કાળ બની રહે છે. અર્થાત્ તે કાળે મુનિએ મુંડન કરાવે છે.
પ્રભુને શ્રી સંઘ આ ઉત્તમ દ્રવ્ય, ઉત્તમ ક્ષેત્ર, ઉત્તમ કાળ અને ઉત્તમ ભાવની ભક્તિ દ્વારા સદા ઉજમાળ રહે છે. તેમ જ તેને પામીને કૃતકૃત્યતા અનુભવે છે.
અનુપક્ષાનું અમૃત
