________________
પ્રેમ એ જ ભક્તિ છે. તેમાં સ્વ અને પરનુ` અતિક્રમણ છે. જ્યાં સ્ત્ર કે પર નથી ત્યાં જ સત્ય છે. સત્ય માટે જેમને તૃષા છે, તેમણે પ્રેમ સાધવા પડશે. એ ક્ષણ સુધી પ્રેમ સાધવે પડશે કે જ્યા પ્રેમી અને પ્રિય મટી જાય અને કેવળ પ્રેમ જ અવશેષ રહે.
શાસ્ત્રીય પરિભાષામાં વિશુદ્ધ સ્નેહ પરિણામ-એ પ્રેમ છે, નિર્વ્યાજ પ્રેમ છે. કોઇ સ્થૂલ પદાર્થોની વાસનાથી સવથા પર વિશુદ્ધ પ્રેમ છે. આત્માને આત્મા આપી દેવા એ સાચા પૂરા પ્રેમની વ્યાખ્યા છે.
દેહલાલસા એ તેા અધમ પશુવૃત્તિ છે. પ્રેમમાં તે આત્મા જ સર્વ આત્માએમાં એકરુપતા સાધવા તલસત હાય છે. સ્થળ, કાળનુ કાઇ બંધન જેને નડે તે પ્રેમ નહિ, પણ પાર્થિવ વાસના વગેરે ગણાય છે. જેમ-જેમ વડે ચીએ તેમ-તેમ વધે, એ પ્રેમના સ્વભાવ છે. પ્રેમમાં થાક નહિ પણ અમીસ્તાન જન્ય વિરામ છે.
આવા પરમ પ્રેમી પરમાત્મા છે. તેમના પ્રેમમાં પાગલ થનારા સહુ તેમના ભકતા છે. ‘મુક્તિ” અધિક તુજ ભક્તિ મુજ મન વસી' એ તેમના અંતરના ઉદ્ગારા છે.
માટે દિનપ્રતિદિન ચઢતે પરિણામે પ્રભુ ભક્તિમાં એકાકાર બનીને માનવ ભવને સાર્થક કરીએ
અનુપેક્ષાનુ અમૃત
૧૧૯
