________________
માક્ષ જ એક એવું સ્થાન છે કે, ત્યાં ગયાપછી જીવ દેહરહિત થાય છે. એટલે સ્થાત્તિરૂપી પાપથી મુક્ત થાય છે અને સાદિ અનતકાળ સુધી તેનું અસ્તિત્ત્વ પરા માટે જ હાય છે. લીધેલા બધા ઉપકારી કરતાં અન તગુણા અધિક ઉપકાર, કાળ અન ત હાવાથી મુક્ત જીવથી થાય છે.
સ્વાર્થ વૃત્તિના નાશક તથા પરવૃત્તિના પાષક હાવાથી માક્ષ એ જ ઉત્તમ જીવને પ્રાપ્તવ્ય સમયજાય છે.
સંસારમાં દુષ્કૃત છે, માટે તેની ગડ્ડ અને મેક્ષ સુકૃત છે, માટે તેની અનુમાદના તથા મેાક્ષ એ શુદ્ધાત્મ ભાવમાં રમણતારૂપ હૈાનાર્થી તેનું જ અનન્ય શણુ-એ ત્રણ વસ્તુ મેાક્ષાભિલાષમાં એકત્ર સાથે સિદ્ધ થાય છે.
પરના સતત ઉપકારના ઋણના ભારથી શરમ અનુભવનારને મેાક્ષની તીવ્ર આકાંક્ષા પેદા થયા સિવાય રહેતી નથી. એટલે તેવા આત્મા અનુપમ ઉત્સાહ, ઉમંગથી ક મુક્તિદાયક ધમ ની આરાધનામાં દત્તચિત્ત બનીને નખશિખ જીવંતતા અપનાવે છે.
‘ભવ વિરહ’ વર માગનાર પ.પૂ. શ્રી હરિભદ્રસૂરીશ્વરજી મહારાજાએ રચેલ ‘સ'સારદાવા' સૂત્રના સતત ઉક્ત અંને ગુણાની પ્રાપ્તિમાં અમાપ સહાય કરે છે.
અભ્યાસ
te
અનુપેક્ષાનુ અમૃત
