________________
૪૪
રહ્યા છીએ કે નવાં દેરાસરે, સંધ-યાત્રાએ, જમણવારે વગેરેના કરતાં વિજ્ઞાનશાલાઓ, વિદ્યાપીઠે, ગુરૂકુલે, બ્રહ્યચર્યાશ્રમ, ઉદ્યોગમંદિર, અને બલાધાયક સંસ્થાઓની વધારે સખ્ત જરૂર છે. જે મેહ જિનમનિરોનાં ઉત્તુંગ શિખર પર લહરાતી ધજાઓ જેવાને આપણને લાગે છે, તે જ મેહ, વિદ્યામન્દિરનાં અને શિક્ષાલનાં ગગનચુમ્બી શિખરો પર જિનશાસનની પતાકાઓ ફરકતી જેવાને આપણું અન્દર ઉત્પન્ન થવાની-કરવાની જરૂર છે. સમાજ સી રહ્યો છે, કેમને ઘાણ વળવા બેઠે છે, નબળાઈ અને કાયરતાએ જૈનોને વેવલા વાણિયા બનાવી મૂકયા છે અને અજ્ઞાન તથા બેવકૂફી ભરેલા રિવાજેથી ધર્મની ધૂળધાણી થઈ રહી છે, તેવા વિષમ સમયમાં આંખ મીંચીને લીટે લીટે ચાલનારા સમાજને અમારે ગર્જના કરીને કહેવું પડે છે કે, તમારામાં સમયને ઓળખવાને થડે પણ બુદ્ધિ-શેષ રહ્યો હોય તો તમારી અન્દર છવાયલાં કાયરતાનાં જાળાં ખંખેરી નાંખવા જેશભેર પ્રયત્ન ઉઠાઓ ! વિદ્યા, શિક્ષણ અને શક્તિનાં પ્રભાવશાળી અને પવિત્ર આશ્રમે ઠેકઠેકાણે સ્થાપન કરે ! અમારે યુવક-વર્ગને પણ ઉત્તેજિત કરવા સંભળાવવું પડે છે કે સમાજમાં હાય લાગી હોય અને ધર્મની અધોગતિ થઈ રહી હોય તેવે વખતે તમને એશઆરામ કેમ સૂઝે?
