________________
પ૭
ન પ્રમાએ તે નજ પ્રગટપ્લે. માનવજાતિનાં જિજ્ઞાષ માનસ સંશયાતુ ન મટયાં તે નજ મટયાં. આ શું?
ચર્ચાઓથી કે વાહ-કથાઓથી તસ્વનિર્ણયની ધારણ ને પાર પી શકતી રાત, તે આટલા વખત સુધીમાં દુનિયાએ તત્વનિર્ણય કયારનોય કરી લીધે હેત. શાસ્ત્રવ્યાસંગી મનુષ્ય પણ હજારેને સારૂ જ્ઞાનશાળા ખાલી બેસવા છતાં, અંતઃકરણથી શક્તિ, "ભ્રમિત, યાવત્ નાસ્તિક સુદ્ધાં હોઈ શકે છે. માનવવ્યક્તિને પોતાના અન્તઃકરણ પર તવનિર્ણયની જ્યોત પ્રગટાવવામાં ચર્ચાઓ કે વાદ-કથાઓ ઉપગી થવાની હરિભદ્રાચાર્ય ચાખી ના પાડે છે. એ મહાન આચાર્ય તત્વસિદ્ધિ, જે આસ્તિકતાનું વિશુદ્ધ સ્વરૂપ છે, તેને માર્ગનિર્દેશ કરતાં એક માત્ર એગ ઉપર ભાર મૂકી કહે છે કે – " एवं च तत्त्वसंसिद्धयोग एव निबन्धनम् ।
अतो यद् निश्चितैवेयं नान्यतस्त्वीदृशी कचित् "" " अतोऽत्रैव महान् यत्नस्तत्तत्तत्त्वप्रसिद्धये ।
प्रेक्षावता सदा कार्यों वाद-ग्रन्थास्वकारणम्"॥ " वादांश्च प्रतिवादांच वदन्तो निश्चितांस्तथा। तत्त्वान्तं नैव गच्छन्ति तिलपीलकवद् गतौ”॥
(ગબિન્દુ ૬૪-૬૫-૬૭)
