________________
વસ્તુતઃ આત્મ-શ્રદ્ધાન એજ એક આસ્તિકતાનું લક્ષણ છે, જ્યારે અનાત્મવાદ નાસ્તિકવાદ ગણુ. છે. એટલે આત્મવાદી દર્શન-ગ, તૈયાયિક, સાંખ્ય વગેરે–એક ચાર્વાક સિવાય–આસ્તિક ગણાય. એ દશનેને જેનોએ પણ નાસ્તિક નથી કહાં, બબ્બે
+ આસ્તિક કહ્યાં છે. જેને મૂળ સૂત્રામાં “નાતિક” વિશેષણને ઉપયોગ થ નથી. અહ-વચનના અ૫લાપીને સારૂ જૈન-પરસ્પરાને શબ્દ “નિન્હવ”, “ઉસૂત્રભાષી” કે “મિથ્યાષ્ટિ” છે, “નાસ્તિક* નથી. વસ્તુતઃ “નાસ્તિક” શબ્દનું મૂળ ઉદ્દભવસ્થાન વેદિક સંસ્કૃતિ છે. એમ છતાં એ શબ્દ જૈન-જૈનેતરસાધારણ સમગ્ર હિન્દુ–સંસારના શબ્દકેષમાં દાખલ થઈ ગયા છે. પરંતુ મજહબી ઝઘડાખે એ શબને છે એની મૂળ “રૂઢિ” ના સ્થાનેથી ખસેડી મરજી મુજબ અનિયમિતપણે સંકુચિત અર્થમાં વાપરતા આવ્યા છે, એજ દુઃખની વાત છે. - આત્મવાદીઓમાં પણ માથા એટલા મત હતા અને છે. જેમાં પણ, બીજાઓની વાત કયાં કરીએ, એક તપાગચ્છીચેની અન્દર અન્દરજ પુષ્કળ મતભેદે પર પાનીયાનાં પાનીયાં લખાયાં પડ્યાં છે.
+ જુઓ ! હારિભદ્રષદર્શનસમુચ્ચયને ૭૭ અને ૭૮ મો ક.
