________________
૭૦
ના પુણ્યલાભ તરફ હાથ પસારવામાં આવે તે એ ચાખું ભેળપણ નહિ તે બીજું શું ગણાય?
ગૃહસ્થના ઘરમાં મહેમાન-પરેણું ખાતર કે પિતાને સારૂ જેમ બીજી અનેક ચીજો વસાવવાની જરૂર પડે છે, તેમ સુકવણી પણ રાખવી પડે તે એ સમજી શકાય તેવી બીના છે. પણ સવાલ માત્ર એટલે જ છે કે એમ કરીને લીલોતરીને બદલે તેને વાપરવામાં કંઈ પુણ્યલાભને અવકાશ છે કે કેમ ?
સુકવણી બનાવી તિથિએ ખાનાર પિતાની અન્તરદશાને તપાસે તે તેને જણાયા વગર ન રહે કે લીલોતરીને રસ તેને એટલે દાઢે વળગે છે કે તિથિએ પણ તે રસને અમુક ફેરફાર સાથે આરોગવામાં તેનું મન ભાયલું રહે છે. આ જ રસવૃત્તિનું એ પરિણામ છે કે તે ભવિષ્યને માટે એકી સાથે મણ–અધમણ કે એથી વધતી-ઓછી લીલેરી સુકવી નાંખી સુકવણું બનાવે છે. આમ સુકવણી કરવામાં દયાપરિણામ કે રસવૃત્તિનિગ્રહ કયાં સમાયે છે એ કઈ બતાવી આપશે કે?
તિથિએ લીલેરી લાવે, સમારે, સુકવે એમાં તે કઈને કહેવાપણું ન રહે અને એક માત્ર (લીલોતરી) ખાવામાં જ દેશ-દષ્ટિ ઝબકી ઉઠે એ કેવું નવાઈ જેવું? આ એક રૂઢ પી ગયેલા સંસ્કારજ
