________________
૯૪
જયનું છે. આઘા એ કાયથી જ ીપે છે. જ્યાં એ મામત નથી અને જ્યાં ધીંગામસ્તી છે ત્યાં આઘા લજવાય છે—વગાવાય છે અને દીક્ષા નિન્દાપાત્ર થઈ પડે છે. આદ્યા શરીરને વલ્ગીને ચારિત્રની ફરજો ચાદ દેવડાવે છે. છતાં આવાધારક એને ન સાંભળે અને એથી વિપરીત ચાલી એનુ ં અપમાન કરે ત્યારે એ વેષવિડમ્બકની કેવી દશા સમજવી ? એની કઇ ગતિ થાય ? જે કંઇ છે તે વસ્તુમાં નહિ, પણ વસ્તુના ઉપયાગમાં છે. વસ્તુના સદુપયોગ સુપરિણામ અને દુરૂપયોગ દુષ્પરિણામ લાવે છે. એથે લઈને પણ તેના સદુપયેાગ કરાય તેાજ કલ્યાણ છે. નહિ તે તેના દુરૂપયાગે અહીં અને પરત્ર જીવનની ક્રુતિ જ છે, જેને પેાતાના આત્મ-કલ્યાણની તમન્ના છે, જે પેાતાનું આત્મશેાધન કરવામાં સદા સંલગ્ન છે, તે પર–કલ્યાણની પ્રવૃત્તિ પણ બહુ પ્રથમવૃત્તિપૂકજ કરે. પર–કલ્યાણનું કામ પણ એ ખખેડાથી વેગળા રહીને જ કરે. ચેલા-ચાપતના માહ તા
અને હાયજ શેના ! વૈષધારીને ચેલા ચાપટના માહ અને સંસારીને છેકરાં છૈયાંના મેહ ! શું ફરક ! સાચા સાધુ બીજાને દીક્ષા આપવામાં શિષ્ટતા, સભ્યતા અને વિવેકને નજ ચૂકે. અને એમાંજ શાસનની શૈાભા છે. ચેલા-ચાપતના માહે આંખે. મીંચી આંધળીયા કરનાર
