________________
રોજના (હા, રોજના) ૯.લાખ કિલોગ્રામ જેટલા શાકભાજી-ફુટ્સ વેડફાય છે, જે કોઇના પણ પેટમાં જતાં નથી.
બેંગ્લોર સ્થિત યુનિવર્સિટી ઓફ એગ્રિકલ્ચરલ સાયન્સ (યુ. એ. એસ.) ના એક રિપોર્ટ પ્રમાણે બેંગ્લોર જેવા પોશ શહેરના શહેરી કલ્ચર (!) માં વણાઈ ગયેલા વેસ્ટેજના આંકડા આંખો પહોળી કરી દેનારા છે. બેંગ્લોરમાં પ૩૧ મેરેજ હોલ છે, જેમાં એક વર્ષમાં અંદાજે ૮૪,૯૬૦ લગ્નસમારંભો થયા. તે લગ્નસમારંભોના જમણવારોમાં હાઇક્વોલિટી રિચ ફુડ જે ફેંકી દેવાયો તે ૯૪૩ ટન જેટલો હતો. આ વાર્ષિક ભવ્ય વેડફાટની કિંમત ૩૩૯ કરોડ રૂપિયા આંકવામાં આવી. એવરેજ ૪૦ રૂપિયાની થાળી ગણી લઈએ તો અઢી કરોડથી વધુ લોકોનું એક ટંકનું ભોજન ગયુ સીધું ગટરમાં !
આવા વેડફાટ સામે કોઈ લાલ આંખ કરતું નથી, ટકોર કરતું નથી, કડક કાર્યવાહી થતી નથી, તેને નિવારવા અંગે કોઈ નક્કર પગલાં પણ લેવાતા નથી અને માત્ર મંદિરના પાટલા પર પડેલા ચપટી ચોખા ને મોહનથાળના બટકામાં જેને વેડફાટ દેખાય તેને આસ્તિક તો ન જ કહેવાય, નાસ્તિક પણ ન કહેવાય. તેને વિકૃત નાસ્તિક કહેવાય.
દુનિયામાં નજર નાંખશો તો જ્યાંથી આ વેડફાટ કલ્ચર આપણે ત્યાં આવ્યું છે ત્યાં પશ્ચિમી દેશોમાં ખાદ્યપદાર્થોના વિકૃત વેડફાટ માટેના સ્પેશ્યલ ફેસ્ટિવલ હોય છે. ક્યાંક ટોમેટિનો ફેસ્ટિવલમાં હજારો ટન ટામેટા એકબીજા પર ફેંકીને વેડફાય છે. ક્યાંક લાખો ટન દૂધમાંથી બનતી ટનબંધ ચોકલેટ એકબીજાના શરીરે ચોપડીને વેડફી દેવાય છે. લાખો લોકોના ભૂખ્યા પેટ જાણ્યા પછી પણ આવા પ્રકારના આનંદમાં કઈ હદની અમાનવીય માનસિકતા અને રાક્ષસી ભોગરસિકતા કામ કરતી હશે?
(વિચારોની દીવાદાંડી -
