________________
उपदेशतरंगिणी. आने निंबे सुतीर्थे कचवरनिचये शुक्तिमध्येऽहिवकत्रे ॥ औषध्यादौ विषौगुरुसरसि गिरौ पांमुभूकृष्णभूम्योः श्दुदेकषायजुमवनगहने मेघमुक्तं यथांन स्तइत्पात्रे कुपात्रे जगति निजधनं दतमायाति पाकम॥
अर्थ-आंबापर अने लींबडापर, उत्तम तीर्थमां अने कचराना समूहमां, बीपमां अने सर्पना मुखमां, औषधिआदिकमां अने फेरी वृक्षमा, मोटा तलावमां अने पर्वतपर, सफेद जमीनमां अने काली जमीनमां, तथा सेलडीना देत्रमा अने कषाएला वृदोनां वनमां वरसादे वरसावेलुं पाणी जेम जुदा जुदा लावोने जजनारं थाय ने तेम आ जगतमां सुपात्र अने कुपात्रने आपेलू पोतानुं धन पण पकनावने प्राप्त थाय ने ॥१॥
हवे पात्र पण तेज उत्तम जाणवू के, जे नाम प्रमाणे गुणोवालुं होय; तेथी विपरीत जे होय ते उत्तम पात्र कहेवाय नहीं. कडं जे केनौमे मंगलनाम विष्टिविषये ना कणानां दये वृद्धिः शीतलिकेति तीव्रपिटके राजा रजःपर्वणः मिष्टवं लवणे विषे च मधुरं रैकंटिकाद्यं यथा पात्रवं च पणांगनासु रुचिरं नाम्ना तथा नार्थतः ॥१॥ ___ पात्र तो ते कहेवाय के, जे पोते तरवामां अने परने तारवामां समर्थ होय. जेम के, बुडी जाय एवं पण त्रांचं पात्ररूप थयुं थकुं पोते तरे , तथा तेनो आश्रय करीने रहेली सर्व वस्तुउँने पण तारे बे. पात्र परीक्षामां युधिष्ठिर अने नीमनो संवाद नीचे प्रमाणे जे.
हस्तीनागपुरमा एक दहाडो युधिष्ठिर राजा सनामां सिंहास
