________________
उपदेशतरंगिणी. . १६१ • जयंती नामनी नगरीमा एक नरसिंह नामे राजा हतो. ते निःपुत्री हतो. तेज नगरमां एक कमल नामे शेठ वसतो हतो, तेने रूप, लावण्य, सौजाग्य तथा विनयादिक गुणोथी मनोहर एवो सुंदरकुमार नामे पुत्र हतो. राजानी तेनापर अत्यंत प्रीति थवाथी तेणे तेने पुत्र करीने राख्यो, अने तेथीते हमेशां राजानीसाथे अरधा आसनपर बेसतो. एक दहामो ते नगरमां एक श्रीपाल नामे कोटिध्वजशेठ उत्रीस जातनां करीबाणासहित व्यापार करवाने आव्यो. तेणे रत्न, मोती, प्रबालांविगेरेथी एक सुवर्णनो थाल जरीने, तेपर एक दिव्यसुगंधिवाळु एक हजार पांखडीउनु कमल मुक्युं, अने ते थाल राजाने नेट को. ते वखते कमलनी सुगंधिथी सर्व सना खुशी थई. राजाए पण ते कमल हाथमां ले विचार्यु के, श्रावं मनोहर कमल मारे मुंदरकुमारनेज आप,. एम विचारि तेणे ते कमल ते कुमारने आप्यु. ते लेइ सुंदरकुमार ज्यारे घेर आववा लाग्यो, त्यारे मार्गमां जिनमंदिर जोइ तेणे विचार्यु के, श्रा उत्तम कमलतो जिनेश्वर प्रन्नुने चडावq तेज योग्य जे. एम विचारी तेणे ते का मल जिनमंदिरमां आवीने जिनप्रतिमाना मुकुटपर मुक्यु, अने तेथी ते प्रतिमा बहुज सुंदर देखावा लागी. एटलामां त्यां दर्शन करवा माटे व्यापारीनी चार पुत्री आवी हती. तेए ते दीव्य कमल जोश्ने सुंदर कुमारनी अत्यंत अनुमोदना करी. अनुक्रमे ते सुंदरकुमार ते चारे कन्याने परण्यो. अने ते पुण्यथी ते पांचे त्यांथी काल करीने देवलोकमां महा शधिवंत देवो थया. त्यांची चवीने ते एक मोटा व्यापारीना पुत्रो श्रया, अने यांपण एक दहाडो उत्तम जिनपूजा जोश्ने तेउने जातिस्मरण ज्ञान यु. पनी दीक्षा ले केवलज्ञान पामी तेढ मोदे गया.
दर्शनाडुरितध्वंसी, वंदनाघांगितमदः ॥ पूजनात्पूरकः श्रीणां, जिनः सादात्सुरजुमः॥१॥
२१
