________________
१७४
उपदेशतरंगिणी.
गुरु तेने पूयुं के, हालमां तमोने सुख तो बेनी ! त्यारे तेणे कां के, संतोषरूपी सुख बे, पण लोकोमां धर्मनी अपचाजना थाय बे. ते सांजली गुरुए तेने पार्श्वमंत्र नामनो महामंत्र प्यो. पी ते शेठे पोताना जिनमंदिरमां रहेली प्रतिमापासे कमल
दिकनी पूजापूर्वक ते मंत्रनो जाप कर्यो. तेथी संतुष्ट थएला धरणें प्रगट थइ तेने कह्युं के, तुं इच्छित वस्तु मागी ले ? त्यारे शेठे कयुंके, कमलनी पूजाथी मने जेटलुं पुण्य मह्युं बे, तेलुं व्यपो ? ते सांजली धरणें कां के, तेटलां पुण्यनुं फल यापवाने तो चोसठे इंद्रो पण समर्थ नथी, छाने ते पुण्यनुं वर्णन करवाने केवली पण समर्थ नथी. कहां बे के, सागरोपमनुं श्रायुष्य होय, तेम ते आयुष्य व्याधि आदिकथी रहित होय, सर्व वस्तु संबंध पंडितपणुं होय, ने क्रोडोगमे जीहार्ड होय तोपण श्री जिनपूजाना फलनुं वर्णन करवाने ते शक्तिवान नथी. त्यारे शेठे कह्युं के, एक पुष्पनुं फल आपो ? तेटलं पवाने पण ज्यारे ते असमर्थ थयो त्यारे ते एक पांखडीनुं फल माग्यं, पटी तेलुं पण ज्यारे ते पवाने समर्थ थयो त्यारे शेठे तेने कह्युं के, त्यारे तो आप आपने स्थानके पधारो ? पढी धरणेंजे कयुं के, देवदर्शन वृथा होय नहीं, माटे में तारा घरना चारे खुणामां रत्नोथी नरेला कुंजो राख्या बे, एम कही ते दृश्य थयो. पबी शेठे पुत्रोने पुण्यनुं फल देखाडीने ते धर्ममां स्थिर कर्या. छाने ते धनश्री ते जीवितपर्यंत जिनपूजामां तत्पर रहीने सुखी थयो. संसारांशोधिबेडा शिवपुरपदवी दुर्गदारिषभूमृद् नंगे दंगोलिनूता सुरनर विजवमा शिकल्पकल्पा ॥ दुःखाग्नेरंबुधारा सकलसुकरी रूपसौभाग्यभृत्र पूजा तीर्थेश्वराणां भवतु भवभृतां सर्वकल्याणकर्त्री ॥ १ ॥
