________________
१६० उपदेशतरंगिणी. पंडिताइ, तथा तेर्नु उत्तम कुल पण शा उपयोगर्नु ? क्रोध, राग, घेष तथा मानथी रहित श्रश्ने एकाग्रमनथी जिनपूजा करवी. धर्मने सांजलवाथी, जोवायी,करवाथी, कराववाथी, तथा अनुमोदवाथी, पण ते क सात पेहेडी सुधि पवित्र करे बे. ते धर्मर्नु श्रवण गुरुसेवाथी थाय ने. केमके, विचक्षण माणस पण गुरुनी सहायता विना धर्मने जाणी शकतो नथी. कारण के, उत्तम लोचनवालो माणस पण अंधकारमा रहेली वस्तुने दीपकनी सहायता विना जोइ शकतो नथी. ते पर दृष्टांत कहे. - गोपगिरिमां एक दहाडो केटलाक मातंग नाटककारो आव्या; तेउमां एक नटी घणीज स्वरूपवान हती. तेणीने जोश त्यांनो आम राजा मोहित थयो, अने तेणीनी साथे नोगविलास करवानी तेनी श्वा इ. ते बाबतनी तेना माननीक गुरु श्री बप्पनट्टीजीने खबर पडवाथी तेमणे राजाने प्रतिबोधवा माटे तेना मेहेखना धारपर अन्योक्तिनुं नीचे प्रमाणे काव्य खडीथी लख्यु. शैत्यं नाम गुणस्तवैव नवतः स्वान्नाविकी स्वछता किं ब्रूमः शुचितां ब्रजंत्यशुचयः संगेन यस्यापरे ॥ किं चातः परमस्ति ते स्तुतिपदं वं जीवितं देहिनां वं चेन्नीचपथेन गछसि पयः कस्त्वां निरोडु दमः॥१॥ __ अर्थ- हे पाणी ! तारो गुण शीतल , तेम तारी स्वच्छता पण स्वानाविक , वली तारां पवित्रपणानां अमो शुं वखाण करीये? केमके तारा संगथी बीजा अशुचि पदार्थो पण पवित्र थाय ने, वली तारा समान बीजी का पवित्र वस्तु बे ? तुं प्रापीउने जीवित आपनार बे; एवं पण तुं जो नीच मार्गमां जशे,
तो पनी तने अटकाववाने कोण समर्थ अशे? ." इत्यादिक काव्योथी प्रतिबोधिने आचार्यजीए तेने ते श्रकायथी अटकाव्यो. आम राजाए पण तेथी जीवित पर्यंत परस्त्री
