________________
ए
उपदेशतरंगिणी. अने पाणीना अवामा तथा धान्यना कोगरों स्थाप्या. ते जिनमंदिर बांधवा पाबल पंदरसो शलाटोने कामे लगामवामां श्राव्या हता; तथा तेउमाटे जोजनादिकनो सर्व बंदोबस्त मंत्रीश्वरे करी आप्यो हतो. तेमां चणवा माटे लाववामां आवेला
आरसपहाणोनी किम्मत तेटलां वजननां रूपां सरखी पमी हती. विक्रम संवत १२०३ मां ते प्रासाद बांधवानो प्रारंज करवामां
आव्यो हतो, अने १२ए२ मां तेमां प्रतिष्ठा करवामां आवी हती. तेनी पाउल कुल खरच बारक्रोम अने त्रेपन लाख सोनामोहोरोनो थयो हतो. तेप्रासादनुं “लुणिगवसही" नाम पाड्यु, पण लोकोमां " तेजलवसही " ना नामथी प्रसिद्ध थयु. प्रतिष्ठा समये त्यां जालपुरना राजा उदयसिंहादिक चोर्यासी राणा बार मांगलीको, चार महाधरो, तथा चोर्यासी झातिनुं महाजन एक थयुं हतुं. ते वखते वस्तुपाले उदयसिंह राजाना प्रधान यशोवीरने पूज्यु के, आ जिनप्रासादनी बांधणीमां जे गुण दोषो होय ते कही बतावो ? त्यारे तेणे सन्नावच्चे शोलन शिलाटने कह्यु के, हे शोजन! आ कीर्तिस्तंजपर जे तारी मातानो हाथ तें कोतो.चे, ते अयुक्तज केमके, आपर तो प्रव्य खरचनार वस्तुपालनी मातानो हाथ जोश्तो हतो, के जेणीए श्रावां पुरुषरत्नोने पोतानी कुदिमां उत्पन्न कर्या ने तुं तो तेनो फक्त पैसा माटेनो चाकरज बे. हवे ते बांधेलां था जिनमंदिरमां नीचे प्रमाणे दोषो जे. एक तोजे तें या स्तंनोमां जिनबिंबो कोतर्या ने ते अयुक्त ने, केमके, तेथी आशातना थाय तेम बे. गर्जागारमा प्रवेश करवानी जगोए जे बन्ने सिंहोथी तोरण कर्यु बे, ते देवनी विशेष पूजानो अनाव सूचवे . पूर्वजनी मूर्तिउने जिननी पाग्ल बेसाडवाथी संतान अने शधिनो नाश थाय तेवू . आकाशमां मुनिउँनी मूर्तिउने बेसाडवाथी अन्यदर्शनीउथी श्रानी अटप पूजा थशे. जिनमंदिरना रंगमंरुपमां पुत्तलीउनो
