________________
१०६
उपदेशतरंगिणी. हती. ते पौषधशालामा एक हजार तो स्तंनो हता. तेमां साधु, साधवी, श्रावक अने श्राविका सुखेथी आवी जश् शके, ते माटे तेनां त्रण विशाल घारो कर्या हतां. वली तेमां दूर दूर बेठेला साधुने पमिलेहण तथा स्वाध्यायादिक सात मांमलिक वेलाउनी चेतवणी आपवामाटे मध्यस्तंनमां मोटा नादवालो घंट बांधवामां आव्यो हतो. तेमां वली व्याख्याननो मंडप त्रणलाख सोनामोहोरो खरचीने बांध्यो हतो. अने तेमां एवां तो चंकांतादिक तेजस्वी रत्नो जडाव्यां हतां के, जेथी रात्रिए पण त्यां बिलकुल अंधकार जणातो नहोतो, अने तेना तेजश्री रात्रिए पण साधु त्रसकायादिकनी विराधना विना पुस्तको विगेरे वांची शकता हता. पापनिष्कंधनं धर्म-सदनं कारयति ये ॥ तारयति नवाब्धेः स्वं, ते जनाः कुलतेजनाः ॥१॥
अर्थ- कुलनो उद्योत करनारा एवा जे माणसो पापोने नाश करनारी पौषधशाला बांधे , ते पोताना आत्माने आ जवरूपी समुथी तारे जे. ॥१॥ तेपर दृष्टांत कहेजे.
सिद्धराज जयसिंहना वखतमां तेना राज्यनो पांच हजार घोडेस्वारोनो अधिपति शांतु नामे एक सेनापति हतो. ते श्री देवसूरिजी महाराजनो परमजक्त हतो. एक दहाडो तेणे चोर्यासीहजार सोनामोहोरो खरचीने राजमेहेल सरखं एक पोतार्नु घर बंधाव्यु, अने ते घरने जोइ सर्व लोको तेनी तारिफ करवा लाग्या. एक दहाडो तेणे पोता, ते घर श्री देवसूरिजी महाराजने पण बताव्युं, पण गुरुमहाराजे तेनां वखाण कर्या नहीं; त्यारे सेनापतिए पूज्युं के, हे नगवन् ! सर्व लोको तो आ सुंदर घरनां वखाण करे , पण आप केम करता नथी? ते सांजली देवसूरिजीना शिष्य श्री माणिक्यचंप्रसूरिजीए कह्यु के, हे सेनापति! तमोए जो आवी पौषधशाला बंधावी होते तो तो, गु
