________________
१२४
उपदेशतरंगिणी. ररूप एवो आ नवकार मंत्र जेना मनमां वसी रहेलो , तेने श्रा संसार शुं करवानो हतो?
एसो मंगलनिलज, नवविल सयलसंतिजणअ॥ नवकारपरममंतो, चिंतिएअमितो सुहं दे॥२॥
अर्थ-श्रा नवकारमंत्र परम मंगलरूप, नवोनो नाश करनारो, सर्व शांतिने उत्पन्न करनारो, अने चिंतित सुख देनारो .
आ नवकारमंत्रना माहात्म्यवाला राजसिंह, रत्नवती आदिकनां दृष्टांतो षमावश्यकमां प्रसि जे. तेम आ कालमां पण ते नवकारनो महिमा दृष्टिए पडे . तेपर कथा कहे .
द्याव नामना गाममां सीमाक नामे एक शेठ वसतो हतो. एक दहाडो तेने को मंत्रवादी योगी मट्यो. तेने ते शेरे दीरनुं लोजन कराव्यु, तेथी ते मंत्रवादी योगीए तेने कर्वा के, हे श्रेष्ठि! तारे जो कई कार्य होय तो मने कहे, के जेथी मारी मेंत्रशक्तिथी हुँ तारो मनोरथ संपूर्ण करं. ते सांजली शेठे कर्तुं . के, हे योगीं! मने अष्टापदपर्वतपर जवानो मनोरथ ने. ते सांजली योगीए एक पाटलो चंदनादिकथी पूज्यो, अने पोताना अमोघ मंत्रथी तेने मंतों. पठी शेठ तेपर जेवो बेगे के, तुरत ते पाटलो आकाशमार्गे उडवा लाग्यो, अने मध्यान्हकाले श्रष्टापदप्रते पहोंच्यो. ते वखते त्यां सूर्यना अत्यंत उषणकीरणोथी ते शेग्ने बहु ताप लागवा मांड्यो, पण ते पाटलो त्यांथी यागे हठ्यो नहीं. ते जो शेठे मृत्युनो नय विचारि नमस्कारमंत्रस्मरण कर्यु, अने ते मंत्रना प्रजावथी ते पाटलो पागे आकाशवाटे उडीने ते योगी पासे शेठसहित आव्यो. ते जो योगीए कडं के, में हजु पाटलो पागे आववानो तो मंत्र कह्यो नथी, बतां ते केम श्राव्यो? त्यारे शेरे कह्यु के, में नवकारमंत्रनो जाप कर्यो, तेथी ते पागे आव्यो ने ते सांजली ते योगीए पण
