________________
उपदेशतरंगिणी.
१५७ एवी दृढता जोड्ने शासनदेवीए तुष्टमान थइ तेने वरदान मागवानुं कह्यु. त्यारे तेणे पासेना एक नगरनुं राज्य माग्यु. शासनदेवीए पण ते राज्य तेने आप्यु. पनी केटलाक अहंकारी सामंतो, जेठ ते देवपालनी आज्ञा नहीं मानता हता, तेउने पण तेणीए बांधीने वश कर्या. जीवित पर्यंत राज्य पालीने ते स्वर्गे गयो. (एवी रीते जिनपूजानुं फल जाणीने तेमां उद्यम करवो.) जिनपूजनं जनानां, जनयत्पेकमपि संपदो विपुलाः ॥ जलमिव जलदविमुक्तं, काले शस्यश्रियो ह्यखिलाः॥१॥
अर्थ- एक जिनपूजन पण ( पुण्यानुबंधि पुण्यथी) माणसोने विस्तीर्ण संपदा आपे के केमके आजैदिक अवसरे वरसादथी पडेलुं पाणी धान्यनी सघली संपदाउने आपे बे.
(तेपर दृष्टांत कहेजे.) एक पर्वतमा एक नील अने नीलडी वसतां हतां. एक दहामो त्यां कोई जैनमुनि आवी चड्या. ते मुनिए तेउनी पासे जिनपूजा, फल कडं. ते सांजली नीलडीए पोताना लघुकर्मपणाथी ते अंगीकार कयु, अने त्यारथी ने नीलमी वनमां रहेला एक जिनमंदिरमां जश्ने श्री शषनदेव प्रजुने पूजवा लागी. ते जो नीले तेणी ने कह्यु के, अरे !! आ तो वाणीआना पारसनाथ , माटे ते आपणे पूजवाना नथी. एवी रीते ते नील ते एपीने वारंवार वारतो, पण नीलडीए पोतानुं कार्य तज्युं नहीं. अनुक्रमे केटलेक समये ते नीलमी काल करीने पासेना एक नगरना राजानी पुत्री थइ. यौवनपणुं पामीने एक दहामो ज्यारे ते फरुखामां बेठी हती, त्यारे तेज नीलने त्यांथी जतो तेणीए जोयो, अने तेने जोवाथी तेणीने जातिस्मरण ज्ञान उत्पन्न थयुं. पळी ते नीलने तेणीए बोलावीने कडं के, तुं मने उलखे ? एवी रीते कहीने तेपीए तेने कर्वा के, पूर्व नवमां तें मारुं कडं
