________________
उपदेशतरंगिणी.
अधिकं रेखया मन्ये, समरं सगरादपि ॥ कलौ म्लेच्छबलाकीर्णे, येन तीर्थं समुद्धृतम् ॥ १॥ ते सांजली तुष्टमान थला समराशाह शेठे तेने जीवितपर्यंत वरशासन करी प्युं.
११३
काराय प्रतिमां जैनी, पूजयंतीह चानिशं ॥ ये जनास्ते सुतं पूज्या, जवंति महतामपि ॥ १ ॥ अर्थ- जे माणसो जैन प्रतिमा करावीने या जगतमां हमेशां पूजे बे, ते तुरत महान पुरुषोने पण पूजनीक थाय बे. ते पर दृष्टांत कहे.
जिनदासनी पुत्री हांसीनां गांधार नगरना रहेवासी केशवना पुत्र मुकुंद साथे लग्न कर्या हतां. लग्न कर्याबाद जान तेीने लेइने गांधार नगर प्रते चाली, छाने सेढी नदीने किनारे सर्व लोको जोजन माटे बेवा. त्यारे हांसीए कह्यं के, हुं जिनपूजा कर्याविना जोजन करती नथी. ते सांजली तेणीना देवरोए मरकरी थी
नेवेल एकटी करीने तेीना माटे एक जिनप्रतिमा बनावी, तथा ते प्रतिमापर पत्रो ने पुष्पो चडावीने हांसीने तेनुं पूजन करवाने कयुं. तेणीए पण नमस्कारपूर्वक ते प्रतिमानुं जावी पूजन कर्यु ने त्यारबाद तेणीए जोजन कर्यु. तेज व खते तेना शीलमाहात्म्यथी ते प्रतिमा वज्रमय थने देवताथी अधिष्ठित इ. पक्षी ज्यारे त्यांथी जान चालवा लागी त्यारे ते अधिष्ठायक देवे सर्व गाडांटने यंत्री राख्यां. त्यारे ते लोको त्यां एक जिनमंदिर बंधावीने तेमां ते प्रतिमाने स्थापी, नेते प्रजाव जोड़ने सर्व लोको जैनधर्मी थया, तथा पनी सुखे समाधे गांधार नगरे तेन॑ पहोंच्या. हवे ते प्रतिमाने हमेशां त्यां
१५
2.
