________________
१०४
उपदेशतरंगिणी. पर्यंत पोतानुं अव्य धर्ममार्गे वापरी सफल कयु. जेवटे स्त्रीसहित श्री धर्मघोष आचार्यजी पासे दीदा लेइ काल करी पेहेला देवलोकमां ते महा शशिवंत देव श्रया.
हवे पौषधशाला माटेनो उपदेश कहे. पुण्या९ पौषधागारं, तत्रैत्य ग्राहको जनः ॥ व्रतादिपण्यं क्रीणाति, क्रमेणानंतलानदम् ॥१॥ अर्थ- पौषधशाला ने ते एक पुण्यनी कान ने, केमके, त्यां आवेलो ग्राहक ब्रतादिरूप करीश्राणुं खरीद करे , के जे करीवाणुं अनुक्रमे अनंत लाल देनारं थाय ने ॥१॥ कलिबुद्धिः कुरुक्षेत्रे, यथा स्नेहवतामपि ॥ तथा स्याधर्मशालाया-मधमस्यापि धर्मधीः ॥॥ - अर्थ- जेम स्नेहीजने पण कुरुक्षेत्रमा क्वेशनी बुद्धि उत्पन्न थाय , तेम धर्मशालामां अधम प्राणीने पण धर्मबुद्धि थाय .
हवे तेपर दृष्टांत कहे.. पेथडदेनो देद नामनो पिता कोश्क कार्यप्रसंगे देवगिरि नामनी नगरीमा गयो; त्यां रहेला आचार्यजीने नमवा माटे ते कोश्क उपाश्रयमां गयो, अने त्यां आचार्यजीने वांद्याबाद, त्यां एक बाजुए बेठेला केटलाक श्रावकोने पण तेणे नमस्कार कर्यो, ते श्रावको त्यां एकठा श्रश्ने एक पौषधशाला बांधवानो विचार करता हता. तेऊना ते विचारने जाणीने देदा शेठे तेमनी पासे खोलो पाथरी कह्यु के, जो मारापर कृपा करीने तमो मने आज्ञा
आपो तो हुँ अहीं ते पौषधशाला बंधावू, केमके, हूं तो एक संघनो दास बुं. ते सांजली ते श्रावकोमांना एक मुख्य श्रावके तेमने कह्यु के, आप कहो नगे ते युक्तज , पण ते पौषाधशाला सर्व संघनी बंधावेली जोइए, पण एक धणीनी बंधावेली न जोइए. केमके, जो एक आसामी ते बंधावे तो ते शय्यातर श्राय,
