________________
उपदेशतरंगिणी.
४१
माटे वापर्यु. एवी रीते उचित दानपर विक्रमादित्य राजानी कथा जावी.
वली तेज उचित दानपर विक्रमराजानी बीजी कथा कहे.
एक दहाको विक्रमराजा वसंत शतुमां वनमां क्रीमा करवा गयो हतो. त्यां ते सुंदर केलोना वृद्धोना मंरुपमां सुवर्णना सिंहासनपर बेठो हतो. ते वखते त्यां बत्रीस जातना वाजित्रोथी मनोहर पात्रोनुं नृत्य थइ रह्युं हतुं. एवी रीते त्यां ते अनेक प्रकारां सांसारिक सुख जोगवतो थको वारंवार नी चेनुं काव्य जपतो हतो. क्वचिद्दीणावेणुप्रवणरमणी मीतमणितिः
कचिट्टश्रेणिः पठति बिरुदालीमविरतिः ॥ सहर्ष हेते कचिदपि हया दंतिनिवहाः
नदति क्ष्मांत प्रवरमपरं राज्यसदृशम् ॥ १॥ एवी रीते संसारसुखमां निमग्न थला राजाने धर्माधिकारी मंत्री एक के, हे राजन् ! जो या श्रात्माने संसाररूपी केदखानामांथी श्रपणे बोमावीएं नहीं तो पबी, राज्य, धन, धान्य, आभूषणो, उत्तम जाति, कुल तथा उत्तम गुणो पण शा कामना बे ? वली जोगोमां तो रोगोनो जय बे, सुखमां दयनो जय , धादिकनो जय बे, दासपणामां स्वामिनो जय बे, कुलमां खराब चालनी स्त्रीनो जय बे, मानमां ग्लानिनो जय बे, गुणो दुर्जननो जय बे, शरीरने यमनो जय बे, पण दे राजन् ! वैराग्यने कोइनो पण जय नथी. ते सांजली वैराग्यवान् राजा कह्युं के, अहो ! श्र धर्माधिकारिए युक्त वात कही. केमके, भ्रमण करी रहेल बे चूकुटिरूपी जलचरो जेमां, तथा केशोरूपी वे शेवाल जेमां, छाने कर्णोरूपी बे, आवर्तो जेमां, तथा स्फुरायमान् नेत्रोरूपी बे कमलो जेमां एवां या शरीररूपी तलावांथी हमेशां तृषातुर एवो काल आयुष्यरूपी पाणीने पी
६
