________________
उपदेशतरंगिणी.
देव मंत्रिए मलिकार्जुनने मार्यो, तथा त्यां रहेता माही - मानी जीविकानो बंदोबस्त करावीने तेउपासेनी त्रासो जालोने बाली नाखी तथा ते देशमां सर्व जगोए कुमारपालनी श्राज्ञा वर्तावी. पनी त्यांथी पाना वलतां सोपारक नगरमां जीवंत स्वामी तथा श्री युगादि प्रजुना मंदिरमां तेा महोत्सव कर्यो, तथा त्यांथी मेलवेली अमूल्य वस्तु लेइने तुरत पाटणम आयो, अने सर्व वस्तु तेणे कुमारपालराजाने सोंपी. ते जो तुष्टमान थला राजाए ते श्रनदेवने “ राजपितामहनुं " बिरुदायुं, तथा तेनी साथे एक क्रोड सोना मोहोरो, सोनाना कलशो, छाने चोवीस उत्तम घोडा पण प्या. त्यारे देवे ते त्रण कलशोने नृगुकवादिकमां जिनमंदिरोपर चडाववामाटे राख्या, अने बाकीनुं राजा पेलुं प्रव्य तथा पोताना घरमा रहेलुं प्रव्य पण तेथे जाट चारण श्रादिकोने पी दीधुं. ते जोई राजाने ईर्षा थई, त्यारे देवे कह्युं के, हे स्वामी ! आप तो बार गामना स्वामी एवा त्रिभुवनपालना पुत्र बो, छाने हुं तो तमो के जे अढार देशोना राजा बे, तेनो पुत्र तुं, माटे अधिक दान केम न आएं ? ते सांजली कुमारपाल - राजा संतुष्ट थया. वली ते आम्रदेव मंत्रिए जरुचमां श्री मुनिसुव्रतस्वामिना मंदिरमां आरति उतारती वखते घणुं प्रव्य याचक लोकोने प्युं हतुं. कयुं ने के, दाविंशद्धम्मलका भृगुपुरंवसतेः सुव्रतस्यार्हतोऽग्रे कुर्वन्मांगल्यदीपं स सुरनरवरश्रेणिनिः स्तूयमानः ॥ यो ऽदादर्थिव्रजस्य त्रिजगदधिपतेः सगुणोत्कीर्तनायां ' स श्रीमानाम्रदेवो जगति विजयतां दानवीराग्रयायी १
५४
अर्थ - रुचमां श्रीमुनिसुव्रतस्वामिजीपासे मंगल दीपकरतां कां, देवो ने उत्तम मनुष्योनी श्रेणिउंथी स्तुति करा -