________________
उपदेशतरंगिणी. बे, पण अन्न तो हमेशां प्रीति करावनारुं बे. हवे अनुकंपादानपर जगमुशा शेग्नु दृष्टांत कहे.
पाटण नामना शेहेरमा रहेता महा धानाढ्य जगमुशाह नामना जैनधर्मी शेठ एक दहाडो नोजन करवाने बेग हता. ते वखते कोश्क वृक्ष सिद्ध पुरुष तेमना घारपासे आवी पहोंच्यो, तथा मध्यानकाल थवाथी तेने शेठे जोजन माटे बेसाड्यो. पनी तेने सर्व अन्नपीरस्यु, तथा सर्व पाणी पायुं तो पण ते तृप्त थयो नहीं. त्यारे ते जो चमत्कार पामेला जगमुशाह शेठे तेने तेनुं कारण पूज्युं. त्यारे ते सिद्ध पुरुषे कह्यु के, आजथी मांडीने पांचमे वर्षे नवं जल अने नवं धान्य दृष्टिए पमशे. एम कहीने तेज दाणे ते अदृश्य श्रश् गयो. पठी ते जगमुशाह शेठे पांच व
सुधि उकाल पडवानो जाणीने पोतानुं सर्व अव्य खरचीने सघला देशोमांथी आडतीआ मारफते जेटलुं मट्युं तेटलुं धान्य खरीद करावीने तेनो संग्रह कर्यो. पनी ज्यारे ते नयंकर उकाल लोकोने मुख देवा लाग्यो, त्यारे तेणे दीव्ही, खंलात, धोलका आदिक बारसो मोटा मोटा शेहेरोमां दानशाला करावी. तथा कुष्ट राजाना डरथी ते दरेक दानशालापर एवी रीतनां नामनां पाटीयां चोमाव्यां के, आ दानशाला "रंकमाटेनी” . पनी तेणे घणां राजा आदिकोने पण धान्यनी सहायता करी. हवे एवी रीतनी जगमुशाहनी कीर्ति सांजलीने विशलदेव राजाने शो श्रम अने तेथी तेणे पण पोताना नगरमां एक दानशाला मांडी. पण धन खुटवाथी तेणे तेमां अर्थिउने तेल पीरसवा माड्यु. पण बेवटे ते राजाए पण पोतानो अहंकार तजीने ते जगमुशाहशग्ने नमस्कार कर्यो. हवे प्रजातमा जे जगोए बेसीने जगमुशाह दान आपता, त्यां आडो एक पमदो बंधावता, तथा पगदामा पोते बेसीने तेनी अंदरथी याचकना हाथमां दान श्रापता, के जेथी कुलीनोने ते दानथी लजा थाय नहीं. एवी रीते
