________________
उपासक
दशांग
सानुवाद
॥३८॥
रिया १२ । तयाणन्तरं च णं अपच्छिममारणन्तियसंलेहणानूसणाराहणाए पंच अइयारा जाणियव्वा, न वस्तु बीजानी छे' एम साधु समक्ष कहेवुं. ५ मत्सरिता - मात्सर्यपूर्वक दान आपकुं. त्यार बाद अपश्चिम - सौथी छेल्ली मारणान्तिक संलेखनानी आराधनाना पांच अतिचारो जाणवा पण आचरवा नहि. ते आ प्रमाणे- १ इहलोकाशंसाप्रयोग-इहलोक -आ मनुष्य लोकमां वगेरे बडे पिधान - ढांक ते सचित्तपिधान, ३ कालातिक्रम-साधुना भोजनना समयनुं अतिक्रम उल्लंघन करयुं. अहीं आ तात्पर्य छेसमय न होय अथवा अधिक समय जाणीने साधुओ नहि ग्रहण करे अने जाणशे के 'आ दाता छे' पवा विचारथी दान आपवा तैयार थयुं ते अतिचार छे. ४ परव्यपदेश- 'आ बीजानुं छे, माटे साधुओने न आपी शकाय साधुओ जाणे के जो आनुं अन्न बगेरे होय तो केम अमने न आपे एम साधुओने विश्वास पाडवा साधुसमक्ष कहेवु. अथवा 'आ दानथो मारी माता वगेरेने पुण्य थाओ एम कहेवु. ५ मत्सरिता बीजाप आ आप्युं छे, तो हुं शुं पथो हीन अथवा कृपण छु ? माटे हुं पण आपीश' प प्रमाणे दान आपनारनो विचार ते मात्सर्य आ अतिचारो छे, पण व्रतभङ्ग नथी.. कारण के ते आपवा माटे तैयार छे, पण दानना परिणाम दूषित छे. व्रतभङ्गनुं स्वरूप तो आ प्रमाणे कहां छे-"दाणन्तरायदोसा न देह दिज्जंतयं च वारेइ । दिण्णे वा परितप्प इति किवणत्ता भवे भङ्गो ॥" दानान्तरायना दोपथी न आपे अने आपनारने दाननो निषेध करे, कोइए आप्युं होय तो परिताप पामे एम कृपणपणाथी व्रतनो भङ्ग थाय छे. आवश्यकटीकामां तो व्रतभङ्ग अने अतिचारनी विशेषता अमे जाणी नथी, परन्तु अहीं व्रतभङ्गथी तेने जुदा करतां अमे अतिचारोनी व्याख्या करी छे. कारण के संप्रदायथो नवपदादिने विशे ते प्रमाणे जणाय छे.
१ आनंदा
ध्ययन
॥३८॥