________________
આ સમાચાર દીવાન પ્રભાશંકર પટ્ટણીને મળતાંની સાથે જ તેઓ મારતી મોટરે ધરમપુર જવા રવાના થઈ ગયા. અદશ્ય તત્ત્વો પ્રત્યે ભારે આસ્થા ધરાવતા એમણે ધરમપુર જતાં જતાં રોકડા રૂપિયાથી ભરેલી નાની નાની થોડી થેલીઓ સાથે લઈ લીધી. પટ્ટણીજીને દવા પર જેટલી શ્રદ્ધા હતી, એથી કંઈ ગણી વધુ શ્રદ્ધા દુઆ પર હતી. ગરીબ ગુરબાંઓ દ્વારા મળતી દુઆ અને દવા .બાપુની વહારે ધાશે, એવો નાદ એમના અંતરમાંથી રેલાતો હતો.
મનમાં સંકલ્પ-વિકલ્પોનું ઘમસાણ ચાલુ હોવા છતાં ધરમપુર તરફ મારતી મોટરે આગળ વધી રહેલા પટ્ટણીના દિલમાં બાપુના આરોગ્ય અંગે આશાદીપ જલી જ રહ્યો હતો. ધરમપુર પહોંચતાંની સાથે જ રસ્તે જે ગરીબ-ગુરબાં ઉપરાંત ઓલિયા-ફકીર મળે, એને ખોબે ખોબે રૂપિયા આપવાપૂર્વક બાપુના આરોગ્ય માટે પ્રભુને પ્રાર્થના કરવાની વિનંતી કરતા બાપુની સેવામાં હાજર થવાનો સંકલ્પ કરીને તેઓ ધરમપુરમાં પ્રવેશ્યા.
પૂરા ધરમપુરમાં બાપુની બેભાનાવસ્થા જ ચર્ચાઈ રહી હતી. એમની લોકપ્રિયતા ભાવનગર ઉપરાંત ધરમપુરમાં પણ એટલી જ ફેલાયેલી હતી કે, ઠેર ઠેર બાપુના આરોગ્ય માટેની પ્રાર્થનાઓ ગુંજી રહી હતી. ગરીબગુરબાં ઉપરાંતના ઓલિયા-ફકીરોને આ રીતે પ્રાર્થના કરતા જોઈને પટ્ટણીજીએ રૂપિયાની થેલીઓ ખુલ્લી કરી દીધી અને ખોબે ખોબે દાન કરતા તેઓ આગળ વધવા માંડ્યા.
એક અંધ ફકીરે પોતાના હાથમાં પડતા ખણખણતા રૂપિયાનો રણકાર સંભળાતાં એના મોંમાંથી એવા શબ્દો સરી પડ્યા કે, યા અલ્લાહ યહ કૌન આયા હૈ?
અવાજની મધુરતા અને કાંસા જેવા રણકારે પટ્ટણીજીના પગને થંભાવી દીધા. પોતાનો પરિચય આપતાં એમણે કહ્યું : આપને સુના હી
પર
સંસ્કૃતિની રસધાર ભાગ-૪
